REGIEM

REGIEM

Het maaiveld weet zich een stille getuige
nu de haastige schaduwen varen over
het weerbarstige gras. Blijven betekent
donkere wolken, dreigen een zekere
kans op regen.

De intensiteit waartoe het kijken wordt
gedwongen – alsof een onzichtbare hand
over de aren aait. De vertwijfelde tijd
laat zich maar met moeite openbaren.

Wat zich herbergt heeft het licht niet
begrepen, wat resteert bedoelt
een voortvluchtige identiteit --

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 30 april 2020

RECITAL

RECITAL
Duindagboekgedicht 149
Uitgewerkte IPhone opname

Hoorbaar naar herkomst arriveren de nieuwe
zomergasten om dit voorjaar te verblijden met
krasse zang uit het zuiden of monotone trillers
als een derailleur – geen fietser te bekennen.

Onzichtbaar klinkt hier de sprinkhaanzanger.
Een grasmus voert weer de boventoon terwijl
de tapuit rondsluipt in het struikgewas –
zijn kwajongenstreken te bedaren.

De meidoorn doet weer dienst met groene toefen
zoals de kruipwilg eensluidende fratsen kent.
Nimmer had het duin zo fris geleken – een
dooddoener voor de vergankelijke winter –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 29 april 2020

IMPERIUM

IMPERIUM

Imposant heeft de lente haar bruidstooi ingericht.
Jij die mij ooit zei dat je hiervoor eerst ongelukkig
moest zijn kent niet de verstrekkende gevolgen
omtrent het ouder worden.

Bedolven onder fris tintelgroen bevestigt zich
een nieuwe wereldorde – leven op maat gesneden.
Hetzelfde liedje laat zich menigmaal beluisteren,
vindt nieuwe vogels uit.

Ik wil uitkomen in mijn landschap zeg je om
de dingen over te doen. Ik zal ontdekken dat
het reeds te laat is zodra je niet meer
welkom wordt geheten –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 29 april 2020