Wednesday, April 07, 2021

ZO'N WOENSDAG

Zo’n woensdag

 

 

Dit is zo’n woensdag, zo’n verloren dag er tussendoor.
Weer die koude, weer die hagelbuien en de apathie. Alsof
de tijd niet dringen zou, alsof er geen duidelijk besluit,
alsof wij haar niet over konden doen. Wellicht wordt
het later anders – geen verlangen meer, geen vreugde,

 

Geen verdriet. Of we de dag weer op orde zouden krijgen.
Of wij het houvast konden geven, jong en vitaal laten
worden. Ik verwijs je naar de vergeten bekende dichters
van weleer, hoe zij verstomden. Ik probeer voorzichtig

 

Mijn pen. Het papier weet nog niet wat ik doe.
Het licht moet weer aan, de lucht moet weer open,
er moet weer zachtjes een belofte, ik moet weer
weten wat ik doe in dit voorbijgaand dralen –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 7 april 2021

 

 

 

 

 

 

ALS VOORHEEN

 

Als voorheen

 

 

Mocht ik je zeggen te blijven – tegen iedereen wie ik
het maar zeggen wilde. Wie ik je zei te mogen blijven.
In dit huis sluiten de vitrages, moeten de deuren en
ramen dicht. Jij lacht hier, jij lacht hier uitbundig.

 

Je bent zo vreemd anders, zo duidelijk aanwezig, ik
herken je, maar gering. Er bestaat gen plan om je hier
lief te hebben. Dit is een poging tot poëzie om te

mogen blijven. Ik luister zo dikwijls naar je.

 

Eens, meer dan voorheen, bedoel ik je, zul je mij
meer gaan gebeuren – wanneer je weer zover bent.
Maar het grijs, het grauw van buiten nijpt naar
stilte, stilstand, monotonie –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 7 april 2021