Natuurgedichten

Een vergelijk. Twee neuzen staan dezelfde richting. Wat wij gemeen hebben krijgt immer ons gelijk. Het spant erom. Te wonen in eenzelf...

Een hand niet groter dan de mijne liet zich niet duidelijker omvatten omdat het niet anders kon. Het kon niet weten wat het wilde. Ik ...

Een discussie over de dood Elk mens een laatste wens erkennen. Een dood veroordeeld tot het graf. Hoe zeg je dat in laatste zinnen? O...

Het bed, bijna onbeslapen verlangt des te meer naar pijn. Had ik je al gekend dan was mijn gemis herkenbaar. Ik ken je echter niet. Ik wil g...

In en uit te checken en God mag weten waar naar toe. Steeds dichter van elkaar verwijderd bereiken wij een eendere reis. Ongeacht bestemming...

Gewekt door een merel De schemering half doordacht, de berekening geen ogen open. Wie zichzelf zoekt wil straks grenzen kennen, gebaren van ...

Zang omwille van het nest, legsel als nooit tevoren. Wie gehoord wil worden moet van goeden huize komen. Wat wij van elkaar verstaan zal uit...

De dag voor de reis naar Groningen Op weg te gaan naar elders. Nu weer in de lente, het spoor geduldig. Treinen op weg naar mijn oud domein ...

De nacht is geduldig en de morgen straks nabij. Schimmen willen voorzichtig vormen worden. Bij het aanraken van jouw lichaam kom ik op de li...

Waar ga ik heen? De slaap moet weer gevat alvorens iets te ondernemen. Wie uithuizig blijft kan zijn elders niet makkelijk vinden. Als de na...

Kijk mij eens in het gezicht: ooit moeten wij weer jong zijn, lachen met eenzelfde lach van vreugde. Het is zover: de ochtend wordt steeds e...

Nu weet ik wat ik worden wil. Als het vorm krijgt, geef het handen. Een belofte vanuit elk detail. Klein, maar tastbaar. Hier en vooruitzien...

In allerijl tot stilstand komen – geen woord teveel. Bewegingen verstard tot naakte atomen. De tijd erover en niets blijft heel. Zodra de ve...

Ze zeggen – ik besta. Ik kom in vrede. Ik weet van geen herkomst. De dingen verlangen de nacht tot zij ervan zwijgen. Wat doet een plant? Ko...

Het witste wit …is leegte het meest. Een uitgesneden wit waar geen woord nog tussen zit, tijd nog ongelezen. Waar zullen wij blijven? Niets ...

Dat alles hetzelfde blijft – de wetten spreken anders. Mijn tijd kent geen verweer – inkt vervloeiend in stilstaand water. Vergeet deze eeuw...

Mijn eerste tjiftjaf Hier ben je dan, na al het wachten – in die boom, op deze plek, in mijn voorjaar – briljant zingend in zijn eenvoud dat...

Niets zal blijven, niets heeft haast. Voorbij de dood verliezen dingen namen – zelfs liefde. Hoe groots ook – zelfs de tijd zal het begeven,...

In het dagelijks verkeer, waarin ik afstand wil betrachten, zie ik jou met een niet te omschrijven schoonheid. Als ik zorgvuldig mijn woorde...

Grafschrift Inktzwart de woorden die jij niet hoorde – rouwnagels krassend op papier. Wat ons omringde – de volledigheid van een dood die ji...