R.I.P.

Voor C.A.M.


Ik had je liefde toebedacht.
Een bloedverwant, een
zielsgenoot.

Nu breekt de dood de hechte
band. Ik kan geen woorden
meer verzinnen

om jouw leven te herwinnen
op een onverschillig lot.
Een God die ik niet waardig
acht.

Moet het dan beginnen, dan
maar zo: een lieflijk lied,
teder verdriet,

een laatste geluid voordat
de nacht je in haar armen
sluit.


13 maart 2011

Nu je er niet meer bent

In memoriam C.A.M.


Merkwaardig hoe ik jou vergeet:
ik ben mijzelf weer aangegaan,
alsof ik niet meer stil kon staan.

Ik deed voorgoed mijn hart op
slot, omdat ik niet begrijpen kon
hoe iemand slechts voor korte tijd

op deze aarde leven mocht – God
mag weten waarom. Verbijsterd
door dit vreselijk lot – zo jong, zo

mooi, zo wijs – heb ik geen tranen
meer – het Is over nu, het is uit.
Moe leg ik hier mijn strijdlust neer

en vervolg mijn oude pad. Ik heb
geen tijd. Het laatste wat ik van je
heb een kaart, wat bloemen op

een graf. Het is af. Ik kom niet
meer.


23 mei 2011