Friday, December 31, 2021
Wednesday, December 22, 2021
RIJP
RIJP
Duindagboekgedicht 170
Uitgewerkte IPhone opname
In deze afgelegen contreien heeft het duin rijp
gevat,
vliegen wonderbaarlijke aalscholvers boven de blanke
flanken, draagt het zand een witte huid. Alsof er
een sprookje wordt ingeluid. Een kille winterdag,
een ijzige hemel. Hoeveel stilte valt er te bevatten
nu de tijd lijkt stil te staan. De voortdurende vogels
al van verre aan hun vluchten toevertrouwd. Traag,
aaneengeregen. Dat er ondanks de kou mogelijk
nog leven terug zal keren. Een ware boodschap,
met alle geduld weliswaar, in V-formatie.
Elbert
Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
woensdag 22 december 2021
FOTO @ ELBERT GONGGRIJP
Monday, December 20, 2021
Friday, December 17, 2021
Thursday, December 16, 2021
Sunday, December 12, 2021
Thursday, December 09, 2021
Monday, December 06, 2021
Thursday, December 02, 2021
Wednesday, December 01, 2021
Monday, November 29, 2021
Sunday, November 28, 2021
Saturday, November 27, 2021
Friday, November 26, 2021
Wednesday, November 24, 2021
Sunday, November 21, 2021
Saturday, November 20, 2021
Wednesday, November 17, 2021
Monday, November 15, 2021
Sunday, November 14, 2021
Saturday, November 13, 2021
Wednesday, November 10, 2021
Tuesday, November 09, 2021
Monday, November 08, 2021
Sunday, November 07, 2021
Saturday, November 06, 2021
Thursday, November 04, 2021
Wednesday, November 03, 2021
Tuesday, November 02, 2021
Monday, November 01, 2021
Sunday, October 31, 2021
Saturday, October 30, 2021
Friday, October 29, 2021
Thursday, October 28, 2021
Wednesday, October 27, 2021
ONGEMAK
ONGEMAK
Duindagboekgedicht
169
Uitgewerkte IPhone opname
Nu de herfst weer genaderd is vervaalt het treurig
duin in zijn gebreken, zweemt het landschap, toont
het zijn droevig gelaat, een wreed ontbreken. Wordt
zomer weer geschiedenis, vervalt elk leven zijn
toegankelijke aard, benadrukt het buigen
de twijgen in het gelid.
De wind verwaait gestaag zijn norse streken, schuurt
scheef de schamele doodse struiken. Kil verrimpelt
het water zijn gladde oppervlak. De mens verjaagd
de laatste angstige eenden haastig naar heimelijke
hogere oorden.
Het valt niet tegen te houden dat het grootste
ongemak
nog moet, waarin alles al weer slaapt, niets nog eertijds
zal ontwaken. Bij vlagen verruigt het aangezicht meer
dan men kan verdragen. Hield jij je maar stil, nu
het je zo onmetelijk sluimerde.
Elbert
Gonggrijp,
Foto @ Conny Lahnstein
PWN duinen Bergen aan Zee,
woensdag 27 oktober 2021
Subscribe to:
Posts (Atom)