Friday, April 29, 2022

STOICIJNS

 

STOÏCIJNS
Duindagboekgedicht 185
Uitgewerkte notitie

 

Alsof hem niets belemmerde, alsof hij de tijd voor immer
voor het kiezen had. Een Schotse Hooglander, een ruigtedier
tussen de ruigtekruiden – en dat blijkbaar niet voor niets.
Bijna prehistorisch. Dit duin heeft er blijkbaar baat bij,
vertraagt in het vergrassen. Horens neigen tot dreigen,
maar zij blijken vooralsnog veilig.

De oorspronkelijke vegetatie tot dienst te mogen zijn zich
weer in volle glorie te herstellen. Ondertussen maalt hij al
grazende voort – traag en onbewogen. De blik half geloken,
stoïcijns, bedaard. Zo laat hij zich bijna van heel dichtbij
benaderen. Maar met eerbied, op een gepaste afstand,
voorzichtig, vol ontzag weliswaar –

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 29 april 2022
Foto @ Elbert Gonggrijp


 

 
 

Thursday, April 28, 2022

TENEUR

TENEUR
Duindagboekgedicht 184
Uitgewerkte notitie

 

Alsof je slaapt, de tijd hebt ingekapseld – moedig mooi
star landschap van me. Woekeren doe je, jij wildebras,
jij branieschopper. Hoor de kwelende vogels – zij zijn
weer heelhuids thuisgekomen, zij willen in jouw
woestenij een heel nieuw nest beloven.

Je kan gekoesterd in vele tinten groen, je kan ruigte
tot op de huid – uitnodigend twijfel aarzelen. Kom, geef
mij je richting van je lijnen, lijf mij in. Je bent mijn
bespiegeling van wat ik mij werkelijk wenste.
Zichtbaar in het prille duin.

Het bericht van dood of geborgen zijn. Dat je mij wakker
schudt en vertelt waar je bent gebleven. In het warme
zand, in het frisse welkom geheten, bij het krimpend
water. Blijf jij jezelf steeds overdoen, hoef ik je
voorlopig niet te zoeken –

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 april 2022
Foto @ Elbert Gonggrijp



 

HOUVAST