TENEUR

TENEUR
Duindagboekgedicht 184
Uitgewerkte notitie

 

Alsof je slaapt, de tijd hebt ingekapseld – moedig mooi
star landschap van me. Woekeren doe je, jij wildebras,
jij branieschopper. Hoor de kwelende vogels – zij zijn
weer heelhuids thuisgekomen, zij willen in jouw
woestenij een heel nieuw nest beloven.

Je kan gekoesterd in vele tinten groen, je kan ruigte
tot op de huid – uitnodigend twijfel aarzelen. Kom, geef
mij je richting van je lijnen, lijf mij in. Je bent mijn
bespiegeling van wat ik mij werkelijk wenste.
Zichtbaar in het prille duin.

Het bericht van dood of geborgen zijn. Dat je mij wakker
schudt en vertelt waar je bent gebleven. In het warme
zand, in het frisse welkom geheten, bij het krimpend
water. Blijf jij jezelf steeds overdoen, hoef ik je
voorlopig niet te zoeken –

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 april 2022
Foto @ Elbert Gonggrijp