Muziek David Sylvian - Nostalgia
Thursday, November 29, 2018
Wednesday, November 28, 2018
GEEN OORDEEL
Geen
oordeel
Landjuwelen
Antwoord op Gemma ‘ Volledig zijn ‘
Antwoord op Gemma ‘ Volledig zijn ‘
De
kauwtjes en de bladeren verwaaien hetzelfde
ideale loslaten. Sterven in de herfst het mooiste wat
er bestaat als de geschiedenis kan vergeten.
ideale loslaten. Sterven in de herfst het mooiste wat
er bestaat als de geschiedenis kan vergeten.
Sta
daarboven, hak geen knopen door, de broze
woorden tussen begrijpen en besluiten. De zon breekt
woorden tussen begrijpen en besluiten. De zon breekt
immers
door zoals de maan de getijden.
Raap
die ene schelp en verwerp haar. Vergeef de
grijze dag een monotone deken. Die ene verwelkende
roos, maar vanwaar tegen beter weten in ? –
grijze dag een monotone deken. Die ene verwelkende
roos, maar vanwaar tegen beter weten in ? –
Gedicht + Foto Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 28 november 2018
Egmond aan den Hoef,
woensdag 28 november 2018
Monday, November 26, 2018
DAARTUSSENIN
Daartussenin
Landjuwelen
Antwoord op Gemma ‘ Bovengronds ‘
Landjuwelen
Antwoord op Gemma ‘ Bovengronds ‘
Het
verhaal kan opnieuw. Uit het duister die diepdonkere
hemel. Alles gebeurt nog, een god, alles nog belofte. Wat kan,
mag geraden, een hele wereld lang. Het stijgt op uit de
zware zwarte aarde.
hemel. Alles gebeurt nog, een god, alles nog belofte. Wat kan,
mag geraden, een hele wereld lang. Het stijgt op uit de
zware zwarte aarde.
Toen je
wegging, toen besefte ik pas hoeveel geluk liefde
was, hoe veraf en dichtbij jouw stem uitzicht bood op vogels,
een zingende roodborst, ergens daar in de struiken, een
briefje, een notitie op de tafel.
was, hoe veraf en dichtbij jouw stem uitzicht bood op vogels,
een zingende roodborst, ergens daar in de struiken, een
briefje, een notitie op de tafel.
Dat je
hier was toen ik je probeerde te begrijpen, bijna
niet ontwaakt, maar heilig overtuigd van jou. Hoezeer wij
ook wankelen tussen leven en dood, vrede en oorlog,
ergens daartussenin bestaan wij echt.
niet ontwaakt, maar heilig overtuigd van jou. Hoezeer wij
ook wankelen tussen leven en dood, vrede en oorlog,
ergens daartussenin bestaan wij echt.
In het
heden nog geen aanstonds, geen terwijl. Alles
zijn wij, regen, zon en wind, stilte. Alles, maar zo
ondoorgrondelijk als de in- en uitademende
ongekende tijd –
zijn wij, regen, zon en wind, stilte. Alles, maar zo
ondoorgrondelijk als de in- en uitademende
ongekende tijd –
Gedicht + Foto Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 27 november 2018
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 27 november 2018
Sunday, November 25, 2018
DICHTBUNDEL ' BIJ BENADERING MISSCHIEN DIT " NU OOK BIJ BOL.COM....
Vanaf nu is mijn bundel ook via Bol.com te bestellen! Ga dan naar de titel van mijn bundel...
Recensies:
"Een nieuwe J.A. der Mouw is geboren – om zo op de rand van het bestaan te kunnen schrijven – een kunstzinnig solipsisme dat we sinds Johan Andreas der Mouw niet meer hebben kunnen lezen" - Pom Wolff, recencent en beheerder van www.PomGedichten.nl, het grootste onlineplatform voor Nederlandse en Belgische dichters.
"Bij Benadering misschien dit' is een liefdesverklaring. De geliefde en de natuur treden vaak parmantig samen op in een gedicht. Laat je stilstaan als bij het panorama van Mesdag. Zet je aan het denken, leest prettig, is soms zelfs melodieus. Staat stil bij grote schoonheid, maar ook bij de vergankelijkheid van dit alles en is daarom ook een vanitas en zeker ook een aanrader" - Lennert Ras, recensent van Meander Magazine.
"De nagalm van de stilte, het moment voorbij het moment zoals het zich aanbood" Dat is het moment waarop de dichter zijn realiteit vat in woorden. De lijnen die Gonggrijp in elkaar vlecht in deze bundel: de liefde, de natuur, de zee, de ander, komen nog een maal terug in een retrospectief gedicht 'Slotakkoord" dat een heel hoofdstuk mag heten. Al met al een zeer genietbare bundel." - Wouter Vanheiningen, recensent en beheerder van de blog over poëzie ' Zichtbaar alleen'.
"De dichter schildert in eigen taal, probeert de tijd stil te zetten in trage observatie, waarbij de schoonheid van het moment vele keren op creatieve wijze wordt aangeraakt. De lezer wordt geraakt door de schoonheidservaring van de pure blik vervult van twijfelende verwondering. De poëziebundel ' Bij benadering misschien dit" is beslist een aanwinst op uw boekentafel en mag niet ontbreken in uw poëzieverzameling' - Felix Hogeboom, recensent weekblad 'De Uitkijkpost', Heiloo e.o.
"De bundel bij benadering misschien dit" gebeurde mij. De lezer wordt uitgedaagd om zinsopbouw en het grammaticale landschap te vergeten om een andere dimensie te betreden. Een die bij vlagen hallicuneert. Raakt aan de mystiek die ik zo intens voelde bij het lezen van natuurkundige filosofische poëtische geschriften over paralelle werelden. De holografische weergaven van leven als dood - de dood als het leven. / ... geen bundel om af en toe bij de hand te nemen als koekje bij de thee of glas wijn. Doorlezen is mijn advies om deze marathon van aaneengeregen (schetsen) als een geweldige ervaring te begrijp" - Gemma Elisabeth Huisman, schrijfster.
Recensies:
"Een nieuwe J.A. der Mouw is geboren – om zo op de rand van het bestaan te kunnen schrijven – een kunstzinnig solipsisme dat we sinds Johan Andreas der Mouw niet meer hebben kunnen lezen" - Pom Wolff, recencent en beheerder van www.PomGedichten.nl, het grootste onlineplatform voor Nederlandse en Belgische dichters.
"Bij Benadering misschien dit' is een liefdesverklaring. De geliefde en de natuur treden vaak parmantig samen op in een gedicht. Laat je stilstaan als bij het panorama van Mesdag. Zet je aan het denken, leest prettig, is soms zelfs melodieus. Staat stil bij grote schoonheid, maar ook bij de vergankelijkheid van dit alles en is daarom ook een vanitas en zeker ook een aanrader" - Lennert Ras, recensent van Meander Magazine.
"De nagalm van de stilte, het moment voorbij het moment zoals het zich aanbood" Dat is het moment waarop de dichter zijn realiteit vat in woorden. De lijnen die Gonggrijp in elkaar vlecht in deze bundel: de liefde, de natuur, de zee, de ander, komen nog een maal terug in een retrospectief gedicht 'Slotakkoord" dat een heel hoofdstuk mag heten. Al met al een zeer genietbare bundel." - Wouter Vanheiningen, recensent en beheerder van de blog over poëzie ' Zichtbaar alleen'.
"De dichter schildert in eigen taal, probeert de tijd stil te zetten in trage observatie, waarbij de schoonheid van het moment vele keren op creatieve wijze wordt aangeraakt. De lezer wordt geraakt door de schoonheidservaring van de pure blik vervult van twijfelende verwondering. De poëziebundel ' Bij benadering misschien dit" is beslist een aanwinst op uw boekentafel en mag niet ontbreken in uw poëzieverzameling' - Felix Hogeboom, recensent weekblad 'De Uitkijkpost', Heiloo e.o.
"De bundel bij benadering misschien dit" gebeurde mij. De lezer wordt uitgedaagd om zinsopbouw en het grammaticale landschap te vergeten om een andere dimensie te betreden. Een die bij vlagen hallicuneert. Raakt aan de mystiek die ik zo intens voelde bij het lezen van natuurkundige filosofische poëtische geschriften over paralelle werelden. De holografische weergaven van leven als dood - de dood als het leven. / ... geen bundel om af en toe bij de hand te nemen als koekje bij de thee of glas wijn. Doorlezen is mijn advies om deze marathon van aaneengeregen (schetsen) als een geweldige ervaring te begrijp" - Gemma Elisabeth Huisman, schrijfster.
Thursday, November 22, 2018
OPEN PODIUM HAARLEMSE DICHTLIJN - DINSDAG 27 NOVEMBER - CAFÉ WOLKERS, HAARLEM
Ik treed hier op tijdens dit open podium en zal gedichten voordragen uit mijn nieuwe dichtbundel ' Bij benadering misschien dit '( Uitgeverij Silhouette Artistique, 2018. Nog steeds te bestellen via de mai: elbertgonggrijp65@gmail.com )
Café Wolkers, aanvang 20:00 uur
Gedempte Oude Gracht 139,
2011 GP Haarlem
Open podium Café Wolkers
DICHTERS A LIFE - HEERHUGOWAARD A LIFE afgelopen woensdag 21 november 2018
DICHTERS A LIFE( Rita van Loon en Renate Spierdijk )
dankt
Irene Verheij, Marten Janse, Folkert Buiter en Elbert Gonggrijp
en geluidstechnicus Lucas Den Engelsman
voor hun geweldige inbreng, gisteravond in het radioprogramma
Dichters A Life
LITTEKENS VAN TIJD
Littekens
van tijd
Maar zo
vrolijk als kindertekeningen,
stoeptegels vol krijt, de herinneringen die
aan het weleer voldoen. Een glimlachend
toen, het huppelen en springen,
het schateren.
stoeptegels vol krijt, de herinneringen die
aan het weleer voldoen. Een glimlachend
toen, het huppelen en springen,
het schateren.
In een
herfst vervluchtigd, als beeld onaf.
Hier staakt het gerucht, hier moet het opnieuw
bedacht. De stemmen ijl in een verder weg,
de benen nu stijf en stram het spel
vergeten.
Hier staakt het gerucht, hier moet het opnieuw
bedacht. De stemmen ijl in een verder weg,
de benen nu stijf en stram het spel
vergeten.
Hiëroglyfen
die een betekenis doen raden,
kleurige symbolen die vervloeien als de regen
ze vervaagt. Wat hebben wij bedoeld toen
wij deze tekens schreven, nu wij zo totaal
anders? –
kleurige symbolen die vervloeien als de regen
ze vervaagt. Wat hebben wij bedoeld toen
wij deze tekens schreven, nu wij zo totaal
anders? –
Gedicht + Foto Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 22 november 2018
Egmond aan den Hoef,
donderdag 22 november 2018
Wednesday, November 21, 2018
LAAT LAAG LICHT
Laat
laag licht
KNNV
excursie duinen Egmond Binnen
Weg naar de Bleek
Uitgewerkte I-Phone opname
Weg naar de Bleek
Uitgewerkte I-Phone opname
Traag
laag licht. Ingetrokken schouders, ingehouden
adem. Het fluisterende landschap van aangename
schaduwen. Dit is het afscheid dat nog nauwelijks
staat te beginnen. Zo levend nog, maar dichterbij
de dood.
adem. Het fluisterende landschap van aangename
schaduwen. Dit is het afscheid dat nog nauwelijks
staat te beginnen. Zo levend nog, maar dichterbij
de dood.
In het
verpozen vind ik luister. Het pleidooi verstoft
tot een wezenloze aanblik, een oude man, laat laag
licht. Het mompelt vergeefse namen, hoezeer wij
ook bij hem stilstaan. Het spiegelt zich, een
een open vraag, een ongekend einde.
tot een wezenloze aanblik, een oude man, laat laag
licht. Het mompelt vergeefse namen, hoezeer wij
ook bij hem stilstaan. Het spiegelt zich, een
een open vraag, een ongekend einde.
Een
afweging, een suggestie, gedoemd
te zullen sterven achter de horizon nu wij
hier verblijven, terwijl jij noch ik –
te zullen sterven achter de horizon nu wij
hier verblijven, terwijl jij noch ik –
Gedicht + Foto Elbert
Gonggrijp,
Egmond Binnen,
woensdag 21 november 2018
Egmond Binnen,
woensdag 21 november 2018
Subscribe to:
Posts (Atom)