Metamorfose
In de luwte van het licht
overweeg ik mijn sombere
gedaante tot inkeer. Waar ik naar snakte moest weer
een nieuwe inhoud verkrijgen, niemand de weg meer
hoeven vragen, de hand opsteken, het kwaad in
de ogen durven zien door tot kalmte te manen.
gedaante tot inkeer. Waar ik naar snakte moest weer
een nieuwe inhoud verkrijgen, niemand de weg meer
hoeven vragen, de hand opsteken, het kwaad in
de ogen durven zien door tot kalmte te manen.
Langzaam vervloeien de
silhouetten tot een zeker
bedaren, wordt een tuin weer een tuin, een wezen voor
kool en pimpelmezen, voor jachtlustige katten,
het herhaaldelijke pogen te belagen.
bedaren, wordt een tuin weer een tuin, een wezen voor
kool en pimpelmezen, voor jachtlustige katten,
het herhaaldelijke pogen te belagen.
Hier omarm ik mijn kijken, geef
mij gewonnen zover
dat lukt hier in dit vergankelijke paradijs van neervlijende
bladeren. Alles krijgt een zekere kaalte, maar langzaam,
tot de wereld heeft gezwicht. Een doven tot in
dat lukt hier in dit vergankelijke paradijs van neervlijende
bladeren. Alles krijgt een zekere kaalte, maar langzaam,
tot de wereld heeft gezwicht. Een doven tot in
het laatste lover –
Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
donderdag 8 november 2018
tuin Egmond aan den Hoef,
donderdag 8 november 2018
1 comment:
Met de wisseling van de seizoenen mee.
De rust van de herfst en winter.
Het uitbundig kunnen worden, zijn met het uitlopen van het voorjaar en zonnig als de zomer.
(denk ik...)
Post a Comment