LITTEKENS VAN TIJD

Littekens van tijd

Maar zo vrolijk als kindertekeningen,
stoeptegels vol krijt, de herinneringen die
aan het weleer voldoen. Een glimlachend
toen, het huppelen en springen,
het schateren.

In een herfst vervluchtigd, als beeld onaf.
Hier staakt het gerucht, hier moet het opnieuw
bedacht. De stemmen ijl in een verder weg,
de benen nu stijf en stram het spel
vergeten.

Hiëroglyfen die een betekenis doen raden,
kleurige symbolen die vervloeien als de regen
ze vervaagt. Wat hebben wij bedoeld toen
wij deze tekens schreven, nu wij zo totaal
anders? –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 22 november 2018