BUITEN MIJ OM

BUITEN MIJ OM

Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Buiten mij om bestaat toch die fascinatie 

om steeds weer bij jou terug te keren zoals 

de seizoenen dat doen – liefde ooit in 

de kiem gesmoord, vindt een waar 

lustoord uit, verrijkt mijn heden, rekent af
met een verleden waarin alles ontluisterde.
Nu fluister je zacht en glimlach je dat alles
weer in orde komt.

Het licht over de wereld een weldadig besluit 

waar jij teder een punt achter zet. Er is niets 

mooiers dan opnieuw op deze manier
mijn aanhef te beginnen – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 28 juni 2019 

ONWAARSCHIJNLIJK

Onwaarschijnlijk
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Onwaarschijnlijk hoe jij nog na al
die tijd – mijn woorden soms wanhopig, 

mijn daden haperend – maar jij. 

Jouw liefde lijkt wel voor altijd, 

dat besef ik terdege.

Er is niets veranderd sinds ik je 

tegenkwam. Door jou besta ik meer 

dan volledig, een completer houden 

van. Daar sta ik dan en jij maakt mij 

een volmaakter persoon. 

Ik hoef jou niet te aarzelen hoezeer
ik erover twijfel. Jij bent er zonder twijfel
ook al doorgrond ik soms de reden niet.
Jij bent er zondermeer hoezeer ik mij
over jou verbaas, iedere keer weer – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 27 juni 2019

NOSTALGISCH

NOSTALGISCH

Duindagboekgedicht 128.
Uitgewerkte I-Phone opname

In dit ondoorgrondelijk verband van heimelijk
leven en het warme zand, waar nostalgie zich
gehuisvest weet, klinkt amper nog de verre
kreet van een vogel, een kikker of een pad.

De struiken tonen hun groene pruiken in een
grijs zomertafereel. Wat bloeit toetst met verve
haar kleurenpracht, openbaart een bont geheel
die aan dit zwoele jaargetijde is toegewijd.

Mocht het bijval oogsten dan met een zeker
gebaar van kalmte. Het duin gekoesterd in
het oponthoud dat hier ten lange leste aan
elk wezen blijkt toevertrouwd. 

Een langdurig kijken naar 

zonder vergevorderde idealen –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN Duinen Bergen aan Zee,
woensdag 26 juni 2019

HEET

HEET
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Het is weer zo’n dag, wij kunnen amper schuilen, 

het blijft wachten op een zekere afloop, een zeker 

einde, maar ondertussen. Ik heb vannacht van je 

gedroomd, overal kon ik bij je wonen, het was
er warm en behaaglijk, leven in liefde volop.

De wind daarentegen waait zwak tot matig, je 

kan zowel niet in de zon als in de schaduw, je kon 

nergens bij jezelf te rade. Tot de lucht geurt in 

de stille avond, een zoet verlangen naar 

vroeger, maar zo dikwijls als toen nu – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 25 juni 2019

OPTREDEN OBA ZATERDAG 29 JUNI - 14:00 UUR

OPTREDEN DICHTERSKRING IN DE TROG TIJDENS DE KUNSTPARADE HEILOO 2019

https://digiditi.nl/publicatie/2019/kunstparadeheiloo

Deelnemende dichters van de Dichterskring Alkmaar:

Conny Lahnstein (mini intro)

Nina Barhorst

Elbert Gonggrijp

Petra van Rijn

Conny Lahnstein (evt. zang)

Dick van Hoeve

Agatha Bekker

Rien Kopmels

Conny Lahnstein (poëzie en uittro)

Wik Pijper

INDIEN MOGELIJK

INDIEN MOGELIJK
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Het kleine kind wenste destijds nimmer voorbij 

te gaan, een heden terug te willen waarin de tijd 

stil zou blijven staan – dacht aan het verlaten 

merelnest, de rupsen in de struiken, het 

gouden morgenlicht in het klaslokaal. 

Het leek allemaal zo ideaal, maar toch: nu ik in 

jou de liefste zie probeer ik opnieuw het verloren
perspectief door jou erin te verstaan. De ruimte
vindt zowaar weer stilstand uit en de seizoenen 

worden voorgoed volop zomer –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 22 juni 2019

HET ENIG JUISTE

Het enig juiste
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Wij kunnen hemel en aarde willen bewegen, 

maar het blijft pertinent onzeker. Houden van
daarentegen voltrekt zich in ieder ogenblik.
Zo ervaar ik jou ongeacht alle tegenslag.

Wat de wereld ook brengen moge, ik ga
telkens weer overstag voor jouw lieve lach.
Met jouw hand in de mijne vergeet ik alles
wat mij tegenstreeft, zegt één oogopslag 

meer dan genoeg, vind ik de enige juiste
weg terug, krijgt de dag weer glans zoals zij
ooit de bedoeling had, gloort er altijd hoop,
wat de nabije toekomst ook vermag –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 20 juni 2019  

OPEN EINDE

OPEN EINDE

Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Het blijft voor mij nooit te laat, jij maakt mij steeds 

weer nieuwsgierig tot op de dag van vandaag. Jij 

beweegt je, verandert telkens in verbazing alsof ik 

een bekend boek doorblader, zoals een vaak 

verteld verhaal nieuwe facetten openbaart.

Wie ben jij dan mijn lief, wie ben je nu jij weer zo 

duidelijk voor mij staat? In alles wat ik van je weet 

moet ik je leren lezen als voorheen. Verwijs mij
dus naar die gewoonten van jou die ik dreig te 

vergeten nog voor ik de laatste pagina omsla – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 20 juni 2019

ELDORADO ZOMERPODIUM - POETRY SPECIAL - 10 AUGUSTUS 2019 - 20:30 uur

JAMSESSION DE REKERE 2.0 TE ALKMAAR

Aanstaande maandag 24 juni 2019 treden o.a. mijn liefste Conny Lahnstein en ik op tijdens een jamsessie met gedichten en muziek in de Rekere 2.0, Drechterwaard 16 te Alkmaar. Tijdstip: van 19:30 uur tot en met 22:30 uur. Het belooft een bijzondere happening te worden waarbij voorgedragen gedichten worden begeleid door geïmproviseerde muziek. Komt dus allen zou ik zeggen...

Meer informatie: www.kunstgroephuiswaard.nl

DICHTERBIJ DAN

DICHTERBIJ DAN

Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Toen wij nog moesten, ik je niet begreep maar bedacht.
In hoeverre had ik je uit te vinden nu jij hier zo duidelijk
voor mij stond, nu alles zoveel liefde, zoveel jij?

Ik zag het aan de natuur, was die er niet altijd, nog
voor elk begrip, een lichaam, wij tweeën? Wij vreeën
met eenzelfde doel elkaar te leren kennen, wij wisten 

niet beter dan dichterbij. Zoals de natuur dat met ons 

doet, zoeken en vinden, leven en laten leven een eendere 

vraag, een haast onmogelijke. Maar ik raakte aan het 

onaanraakbare van het pogen iets te willen weten, van
hebben en ondervinden, zien dat niets bestaat dan enkel 

die stilte van de dag van vandaag – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 18 juni 2019  

LIEDJE VOOR IEMAND

Liedje voor iemand
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Bij het ontwaken misschien, maar misschien ook
niet. Ik moest weer beseffen wie ik was, ik moet
nog in zoveel dingen opnieuw beginnen, ik moet 

nog zeldzaam zacht jou beminnen. Tot in alle 

vroegte, tot aan de plek waar ik was.

De bomen, het gras, hoe uitnodigend werd die
wereld zopas. Niets is tegen vrede bestand, alles
gaat voorbij als jij dat wil. Jij staart mij aan, kent 

mij dagelijks van alledag. Jij hebt mij gemaakt
tot wie ik ben, mijn hoe en wanneer – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 18 juni 2019 

PUUR TOEVAL

PUUR TOEVAL
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Het toeval wil dat het leven mij verkoos om
het leven serieus te nemen. Het toeval wil dat
jij mijn liefste mij uitvond zoals ik mij ooit
bedoelde.

Wat wil het geval? Hoezeer wij beiden elkaar
nooit verlangden, het verlangen dreef ons naar
elkaar toe. Geef het de tijd en de tijd geeft 

het je terug.

Nooit, nee nooit gedacht dat tesamen
eenvoudig samen betekende in de ruimste
zin van het woord, hoe ongehoord dit
ook klinken mag – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 17 juni 2019

IMMERS

IMMERS

Ik herhaal mij in alles wat ik zie en het leven
antwoordt mij telkens terug zoals een vogel in
zijn vlucht, een boom rijpend tot de vrucht,
het nu in een onophoudelijk later.

Er is geen weg bepaald, maar de enige juiste
die mij voortdurend aantreft zodra het weldra
toekomst wordt. Zo beleef ik mij in alles
wat mij omringen mag.

Nooit is tijdelijk, immer is immers voor altijd,
achteromgekeken had alles al een toekomst
voor de boeg. Het geheim gehoorzaamt
aan een oorverdovend zwijgen.

Achteromgekeken blaakt elk heden
van een oneindig perspectief, kan elke
keuze onveranderlijk dezelfde, maar
blijft zoveel desalniettemin – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 17 juni 2019

SAMENGEVAT

SAMENGEVAT

Rust is een betrekkelijk begrip. Zie hoe de wind
speelt door de bomen, zie hoe de lichtval bezit
neemt van het willen begrijpen. Een ochtend 

in de zomer, een dag als ieder ander.

Ik kan je vertellen hoe de wereld in elkaar steekt, 

maar het zegt doorgaans niets. De tijd blijft een 

zekere vreemde, zij maakt zich van mij meester, 

wacht op niemand, weet van niets, 

behoeft geen verklaring, maar alles ontstaat 

vanuit zichzelf in alle vroegte, een onnavolgbaar 

bestaan. Wat zou ik zeggen nu zij zo duidelijk 

in het ontwaken aan mij voorbijgaat? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 16 juni 2019

ACHTERAF

ACHTERAF

Achteraf bezien lijkt elke overweging een poging
hetzelfde anders te willen doen. Hoezeer ook de tijd
verstrijkt de keuze blijkt een eender lot beschoren
wanneer je dacht dat je haar duidelijk bepaalde. 

Klaarblijkelijk vooruit gekeken valt niets te overzien,
maar over de schouder gekeken heeft de toekomst
een reden om richting aan te geven – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 15 juni 2019 

DAGERAAD

DAGERAAD

Een nieuwe kans dient zich aan
in de vroege dageraad, een
klein gebaar misschien.

Er zingt een krachtig lied, er is 

iets van bloei bovendien,
voorzichtig nog in knop.

Wat te raden over laat maakt 

zich nochtans openbaar,
kent een nieuw elan.

Ik zet een duidelijk paraaf onder 

dit besluit en teken bij zover 

het leven strekt – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 15 juni 2019

OPKLARING

Opklaring

Na het vallen van de regen
neigen de plassen naar betijen,
beschrijven eenzame druppels
laatste kringen in het water.

De magere zon zet eerste
schreden daar waar bedeesde
stralen het wolkendek
doorbreken.

Dit is mijn huidig ogenblik
waaraan ik mij onvoorwaardelijk
overgeef mijzelf te bewaren – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 15 juni 2019

NIET TE BEVATTEN

NIET TE BEVATTEN
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Niet te bevatten, het verstand te boven, wat
ik ook beweren mag. Neem jou nu hier, terwijl
jij hier zo voor mij zit. Ik schiet telkens tekort.
Is dit dan geluk, gelukkig zijn per slot

van rekening nu jij mij liefhebt bovendien? het
gebeurt mij allemaal spontaan, ik heb er nimmer
om gevraagd. Daar sta ik dan, verbaasd en al, 

moet bedenken vanwaar de vraag

als het niet hoeft. Is liefde op zich dan niet
genoeg of gaat alles langzaam aan mij voorbij
nog voor ik er erg in had? Maar jij ziet erop 

toe hoe niets er werkelijk toe doet,
het leven geen aanspraak maakt op
een pasklaar bedacht antwoord –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 15 juni 2019 

ONOPGEMERKT

Onopgemerkt
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Neem die ansichtkaart die jij mij gaf. Hoe kon
ik je ooit vergeten nu ik iedere keer weer je naam
overlas? Een naam blijft altijd hetzelfde, een
gedicht moet telkens over, zoals de seizoenen
dat doen, zoals liefhebben dat doet.

De dagen gaan daarentegen onverminderd
voort. Slapen en waken, een nieuwer jij veroorzaken.
Hoe liefde wordt bedoeld: Z.G.A.N. Het blijft 

een poging de dingen te blijven zien zoals ze
ooit bedoeld waren. 

Wat is er dan eerder: de kus
op de mond of het vergelijken 

met zoveel meer? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 13 juni 2019 

ALTIJD HETZELFDE

ALTIJD HETZELFDE 

Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Wij zagen het aan de voorbijtrekkende 

regen, aan het natte gras, de grijze wolken,
het ouder wordend licht, aan alles kwam
weer een einde, er was stilte in de maak,
een vaag gerucht in de aarzelende
bomen, een pauze in ons gesprek.

Ik heb nooit na hoeven denken over hoe
wij elkaar begrepen, het was altijd meer van
hetzelfde. Wat je overhoudt als je niet
antwoord blijft altijd van hetzelfde
spreken – liefde in het bijzonder,
liefde in het algemeen –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 13 juni 2019

HOUDEN VAN

Houden van
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Zoals regen boven het veld,
vaag gedonder in de verte. 

De hemel sprak boekdelen, 

maar de taal haperde van
verlangen.

Wat bedoelde jij toen het
nog slechts op de lippen lag,
liefste? Het werd stil toen
alles aan het gezicht
voorbijtrok.

Het verhaal lijkt net zo goed
teneinde, maar wat zou het?
Wat zich liet omschrijven
had aan weinig woorden
meer dan genoeg – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 13 juni 2019

ONWAARSCHIJNLIJK

ONWAARSCHIJNLIJK

Toen je dacht dat het overging, maar het bleef 

zoals het zich manifesteerde, ik zag hoe weids die 

Godganse wereld, ik keek naar de uitgestrekte 

weiden, het hoge gras, zag hoe groots 

het zich allemaal openbaarde. Allemaal voor ons, 

dat wist ik zeker. Net nu het aanving met regenen 

keek ik hoog en genoot hoe nat de regen, hoe 

simpel dit soort dingen, je kon het geluk 

haast oprapen, het gebeurde je ondanks. Kon het 

mooier dan zichzelf in dit late uur? Zoeken kent geen 

ultieme vraag, maar antwoorden waarop geen 

antwoord mogelijk is. Dat de wereld in verval 

raakt wisten wij natuurlijk al, maar het kan ons nooit 

beletten vooruit te denken, de keuze van de twijfel
de onze te maken zoals een dartelende vlinder
zijn uiteindelijke vlucht –

Elbert Gonggrijp, 

Egmond aan den Hoef,
dinsdag 11 juni 2019

DES TE MEER

DES TE MEER
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Hoe noemen wij deze tijd? Des te meer, desondanks,
niettegenstaande, maar wat desalniettemin? Ik zag de
rozen bloeien, de margrieten zwaaien met de wind,
herkende jouw wezen daarin.

Alhoewel, alledaags, maar al te vaak. Ik heb je lief,
tegendraads en tegelijkertijd de nabije toekomst
ten spijt. Tegen alle regels in, desalniettemin, hoe
vaak of min of meer.

Dit keer ben je mijn poging tot, mijn zicht op geluk,
de alledaagse dagen voor mijn part, maar vanuit mijn
hart dat niet anders kan dan dat, zie hoe het licht
nimmer zwicht.

Zie hoe alles balanceert in evenwicht. Hoewel ik
nooit weet waarom, de dagen stroef en stram, 

ondanks de vraag jij of ik( mits jij zo duidelijk
voor mij staat ) – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 11 juni 2019

MOGELIJK

MOGELIJK
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Hoe dit huis en deze tuin, de wolken veranderlijk van vorm.
Lente had ik je willen noemen, zo bijzonder, zo aanwezig. 

Ik had ernaar te kijken, het stond niet stil, maar het licht 

herinnerde aan alles wat ik dacht te hebben verloren. 

Wie vindt die sleutel die hier past, wie opent de deur zodra
jij thuiskomt? Misschien zou ik je nooit kunnen omschrijven,
misschien had ik alles moeten laten voor wat het was, 

afscheid moeten nemen in het voorbijgaan. Ik hoorde 

de fluisterende stemmen, de geluiden die ik hoorde als ik
naar bed ging, een zachtjes sluipen door de hal, het waaien 

van de wind over het dak, ik zag het licht van de maan 

door de ramen, ik dacht een sussende hand, een 

geruststellend antwoord, maar waarom. Misschien was jij 

het die ik dikwijls probeerde te vinden, zo aandachtig vol 

aandacht, maar zo afwezig als het leven van vandaag,
tergend langzaam een wanneer – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 11 juni 2019

HUIS

HUIS

Omdat dit huis dit wil, in het stiller worden van
het licht, het aanhouden van de regen. Wij vergaten
wie wij waren, alles was bezig ons te vinden. Wij
voelden ons geborgen, dit was ons thuis, wij 

waren goede vrienden, maar toch.

Alles gaat voorbij, niets blijft bij het oude, ook
jij niet, hoor de gedempte stemmen in de vertrekken,
zie het vallen van de avond. Er wordt gelachen,
geweend en gewoond. Alles is bezig te 

verdwijnen, zie hoe het leven – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 11 juni 2019 

AGENDA

AGENDA
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Als ik in mijn agenda de dagen doorblader
ben jij meer dan mijn huidig nu, een vervlogen
ooit. Nu ik je zoveel zeker weet, niet langer
hunker zoals toen, jouw bestaansrecht

meer dan ooit is vastgelegd, meer dan de liefde
die ik mij vroeger afvroeg, meer dan een plaats,
een datum, meer dan een toegezegde afspraak
tussen plicht en beslommering in – 

nee, ik raak je niet meer kwijt, maar toch. Soms
komt de herinnering des te sterker naar boven – 

jouw geur, jouw kus, jouw ogenblik. Hoe jij
zoveel heden werd voor altijd – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 9 juni 2019

NOOIT EN TE NIMMER

Nooit en te nimmer
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Misschien is het wel dit, misschien heeft de 

toekomst een hoger doel – jou terug te vinden 

daar waar het toeval hogere ogen scoorde. Jij
die naarmate de tijd verstrijkt nimmer van 

mijn zijde wijkt ondanks de rondcirkelende
gedachten dat er niets meer overblijft dan enkel
te wachten tot de bui overdrijft – de bomen

strak in het gelid ondanks wind en regen – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 8 juni 2019

BIJ NADER INZIEN

Bij nader inzien
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Ruimte lijkt immer ver weg,
altijd eeuwig, bedacht uitzicht,
terwijl jij zo dichtbij bent,
zo duidelijk aanwezig.

Hoe moet ik het raden dat wij
altijd gelukkig, even aanwezig,
voorbij mijn kijken, voorbij
lichaam en liefde? 

Je bent daar, je begint zoals
je eindigt, een los akkoord in
het wegsterven voorbij de
laatste klank – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den hoef,
zaterdag 8 juni 2019

DAGBOEK

DAGBOEK
Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Er kan van alles, maar zoveel beter in
een gesprek. Laat ik het woord “ ik “ maar
niet begrijpen, het is zoveel meer dan

verklaren, willen zeggen dat. 

Het valt met veel te vergelijken, maar het
vergeet zich later, een tijdelijk verblijf waarin
uiteindelijk geen enkel spoor wordt 

achtergelaten.

Noem mij niet, liefste, ik had overal en
nergens kunnen zijn, zo aanwezig, zo
aantoonbaar, iedere keer als jij mij
leest dat ik besta – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 6 juni 2019