De tijd niet daar dat zij
al jubelt, van een echte
lente zingt.
Winter zoekt zijn laatste
sporen, wiegt de koude
oostenwind.
Nog niets hier uit zijn as
herrezen, elk lied nog in
de dood geboren,
voordat zij hier extatisch
klinkt. Vogels nog heel
ingetogen.
Het moet dan maar: een
bijna voorjaar, hemelsblauw
en zachte bomen,
kaal nog in hun oude
kruinen. Weldra komt
de vreugde daar
in een blijmoedig
Godsgebaar. Wij komen
thuis waarin wij wonen.
Mother Nature, vensters
open, voor al diegeen die
zich verbaast.
16 februari 2011
Thursday, February 17, 2011
Monday, February 14, 2011
Afsluitdijk
Kon water praten, het zou
nog net zo, altijd koetjes en
kalfjes, zoals vandaag nog…
De zon scheen, maar met
dat voorzichtige, twijfelen
tussen blij of verlegen.
Mogelijk de eenden, als
ze durfden, als het hun
tijd was, heel tevreden,
heel aanwezig.
Maar niets gebeurt er. De
wind is laf en het is koud
zonder aarzelen.
De dijk is lang. Het heeft
uitzicht nodig om zijn
standpunt te
openbaren.
29 januari 2011
nog net zo, altijd koetjes en
kalfjes, zoals vandaag nog…
De zon scheen, maar met
dat voorzichtige, twijfelen
tussen blij of verlegen.
Mogelijk de eenden, als
ze durfden, als het hun
tijd was, heel tevreden,
heel aanwezig.
Maar niets gebeurt er. De
wind is laf en het is koud
zonder aarzelen.
De dijk is lang. Het heeft
uitzicht nodig om zijn
standpunt te
openbaren.
29 januari 2011
As it is
Ik had niet in de
gaten hoe eenzaam
kijken kan zijn,
hoe nalatig het
tasten. Wat ik vast
en zeker weet
is dat ik alles zal
vergeten op het
einde, als ik verga.
Daar dan het mijne
van denken zolang
ik nog besta.
21 december 2010
gaten hoe eenzaam
kijken kan zijn,
hoe nalatig het
tasten. Wat ik vast
en zeker weet
is dat ik alles zal
vergeten op het
einde, als ik verga.
Daar dan het mijne
van denken zolang
ik nog besta.
21 december 2010
Nu of nooit
Ik herhaal je. Voorzichtige
woorden die het nu bepalen,
leven leidend eindeloos.
Ik kan niet zien waar ik
vandaan kom. Het vergeet
zich zodra ik achterom kijk.
Vooruitziend moet ik nog
gebeuren. Dus een enkel
ogenblik:
hier begint, zelfs als ik
er niet bij stilsta,
beweging.
In een oogopslag. Altijd.
Nu of nooit…
11 februari 2011
woorden die het nu bepalen,
leven leidend eindeloos.
Ik kan niet zien waar ik
vandaan kom. Het vergeet
zich zodra ik achterom kijk.
Vooruitziend moet ik nog
gebeuren. Dus een enkel
ogenblik:
hier begint, zelfs als ik
er niet bij stilsta,
beweging.
In een oogopslag. Altijd.
Nu of nooit…
11 februari 2011
Friday, February 11, 2011
Palet
Het licht verstilt de bomenrij,
de horizon, het dromenrijk dat
mijn verbeelding spreken doet.
De lucht staat in zo’n zachte
gloed, dat ik een schildershand
vermoed.
Met zachte kwast een aquarel,
een kunstzinnig lijnenspel. Ik
ontwaar het meesterschap.
De bomen kennen geen verweer.
De kleuren hebben overhand.
Voorzichtig nog.
Nog niets in knop. Hoe omschrijf
je dit, dit nieuw geluid? Niets dat
hier vele kansen biedt, in dit oude
duingebied. Het zal, als warmte
schuilplaats krijgt. Maar nu
nog niet, nog niet…
9 februari 2011
de horizon, het dromenrijk dat
mijn verbeelding spreken doet.
De lucht staat in zo’n zachte
gloed, dat ik een schildershand
vermoed.
Met zachte kwast een aquarel,
een kunstzinnig lijnenspel. Ik
ontwaar het meesterschap.
De bomen kennen geen verweer.
De kleuren hebben overhand.
Voorzichtig nog.
Nog niets in knop. Hoe omschrijf
je dit, dit nieuw geluid? Niets dat
hier vele kansen biedt, in dit oude
duingebied. Het zal, als warmte
schuilplaats krijgt. Maar nu
nog niet, nog niet…
9 februari 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)