Stilte, leeg zoals zij wacht – op de
schrijver in de nacht – letters diep
het duister in.
Geen enkele zin volmaakt van taal.
Wezenloos tot klank verdicht dat
zelfs de merel onzin zingt –
Geen melodie, elk lied gestaakt tot
hij weer ‘s ochtendvroeg ontwaakt.
Nu nog niet. Ik weet mijzelf niet
wat ik zie – tast de heldere hemel
af naar volle maan of
Sterrenbeeld – ontzaglijk dat het
nooit verveelt – zo diep voorbij
elk naakt bestaan.
Een stille wens, een groot gebaar
van eeuwige ontvankelijkheid.
Voordurend stil te zijn.
Zwijgen nietig bij elkaar – tot de
tijd herhalen gaat wat nog geen
toekomst kent – zij slaapt.
25 april 2011
No comments:
Post a Comment