All that jazz 2

(Tribute to Miles Davis)

Hou mijn hart vast,

Miles, wieg mij

melancholiek

van frase naar frase,

schijnbaar uit de
losse pols geblazen.

Zo herken ik verdriet:

het bedrinkt zich en

staart afwezig uit

de ramen.

Het is weer winter en
jij bent er niet: laag
schemerlicht valt
meedogenloos

in deze kille
kamer.

Ik bezie jouw spel,

was haast vergeten
hoe het mij herkende,
zo vanzelfsprekend,
zo uiterst aangenaam.

Miles, ik neurie maar

wat, wil jouw blue notes

blijven volgen, even hees
en aarzelend bovendien.

Als het beeld maar

stopt, dit grote lege

wachten.

9 augustus 2008 en 24 januari 2013