DAT HET VERGEEFS –
Uitgewerkte opname Smartphonedan een kille winter. Het hipt hier en daar
vluchtig en eenzaam, zoekt een voorlopige
tijd naar later. Hoezo, geborgen zijn?
De
aarde bestaat uit vermoeden, de kruiplaag
van
trage klimop, de stugge naalden. Hier moet gedeeld wat zich vergaarde, de honger naar wat
nooddruftig is. Het is ledig en funest.
Ik
weet de lucht, het licht, de zon. Ik hoef mij
nooit
af te vragen te gissen waarom. Er is een keuze af te wachten in woorden te vatten.
Bezit ik mijzelf die enige straffe daad?
Het
begrijpen nooit zeker noch het
reiken
van twijgen als naar een immer voortvarende belofte –
No comments:
Post a Comment