ONDOORGRONDELIJK

ONDOORGRONDELIJK

Duindagboekgedicht 46

Uitgewerkte Smartphone opname

Zo is hij weer een stugger onverlaat waarbij woorden omzichtig
dienen te worden vermeden. Ik kan niet om dit grauwe heden heen.
Wij kennen elkaar geen koestering. Wat mooi lijkt aan hem maakt
een lichaam van verschil.

Schuchtere struiken, weigerachtig helm. De dag zal het einde
naderen in een troosteloos verdwijnen. De aanblik van een laag
allooi. Soms staat ter discussie hoe dit uitzicht te beminnen.

Het duin aanhoudelijk verstard in zijn plooi. Zo leeg alras deze
bevangen ruimte waar elk gerucht een tevergeefse. Hoe ontdaan
zijn trekken, berustend zijn karig bestaan –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  woensdag 1 februari 2017

Foto's Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  01-02-17