ONBESCHREVEN

Onbeschreven
Landjuwelen
Antwoord op Gemma “ Het is te leren “

Waar het kind eerder in voorzag had de muze hem
later veel te leren. Zoals de esdoornvleugel jongleerde,
het wilgeblad zijn weg vervolgde op de stroom,
een uil vederlichte veren had om in stilte
de prooi te overmeesteren.

Zie de wind de korenaren bewegen, heb
weet van de stralende zon. Het kind tekent het
mysterie met krijtstrepen in de lucht.

In hanenpoten gevangen het relaas, maar van
een aap-noot-mies dat voor later uiteindelijk enkel
vluchtig is. Zo ontnuchterend van begrip,
zo weifelend hier de dichter nu –

Elbert Gonggrijp, 
Egmond aan den Hoef, 
woensdag 29 november 2017

Foto Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Egmond Binnen " Diederik "

ZWEEM

ZWEEM

KNNV Excursie PWN duinen,

 “ Diederik “ Egmond Binnen

Uitgewerkte Smartphone opname

Daar waar de zware takken zwart geaderd, het mos
in velerlei tinten groen, het ragfijn licht soms door dreigende
grauwsluiers van regen wordt overheersd.

Daar waar je langzaam in deze stille November bivakkeert,
een Specht argwanend alarm slaat, men zich en passant ter
plaatse begeeft, daar waar tijd geen richting kent, een

eigen pad verkiest, ongekend, ongewis.

Daar waar alles bestaat zoals het bestaat, geen blad haast
aan de bomen hangt, de treurige dennen schots en scheef,
vergankelijkheid zijn voorkeur heeft, vind ik het duin
bescheiden en bars, van gras tot kruin.

Een magere zon, een
huiverige wind, een uiteindelijke
ontdekkingstocht naar
wat nog leeft –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp, 
Egmond Binnen, 
woensdag 29 november 2017

KWESTIE VAN JAREN

KWESTIE VAN JAREN

Landjuwelen
Antwoord op Gemma
“ De zee was mild die dag “

De kleurrijke fantasie had rappe voetjes, hoorde
in elk geruis een uil. Of ik opa was en het haar kon
beamen dat wij het samen bespeurden, voorbij
de groep, voorbij de rest. Zij klemde mijn
hand stevig vast, bang voor het donker,
bang voor de heimelijke nacht.

Ik word ouder nu zij naast mij niet van mijn
zijde wijkt. Ik moet haar doen geloven dat alles
in haar kleine wereld klopt, ik moet haar
overtuigen dat alles mooi is en perfect.

Ergens klinkt de schrille kreet, een verheugend
dankjewel. Niets zichtbaar, maar toch. Terwijl zij
nog van alles leren moet, heb ik steeds minder
te onthouden.

Maar de hand die geeft en de hand die ontvangt
om samen op weg vertrouwen te vinden, zo dichtbij
kan ik zijn ook al weigeren soms de juiste
antwoorden waarom zij nooit vroeg –

Elbert Gonggrijp, 
Egmond aan den Hoef, 
dinsdag 28 november 2017

Fotograaf onbekend - Dark Forest

ONSCHULD

ONSCHULD
Landjuwelen
Antwoord op Gemma “ Ik verslap “

Wij harken slechts tuinen aan, lezen vluchtig
de koppen van de krant. Tot zover is er niets aan
de hand, kun je als je er de ogen voor sluit
rustig slapen gaan.

Ondertussen roert zich het veelkoppig beest,
speelt er iemand de zwarte piet, raakt de dag
vervuild met ongenaakbaar winterlicht,
kraait er geen Kraai naar.

De Mees echter weet waar hij moet wezen,
eet behendig het zaad, de olijke baldadige
acrobaat, terwijl het onschuldig kind nog
nieuwsgierig jouw blik vindt.

Geef uit gulle hand, streel de liefde, stel gerust,
wacht met het geduld het ontvankelijke donker. Tel
in het zwart de onmetelijke sterren. Tref mij bij
Orion, oriënteer je aan de Grote Beer.

Leg het tijdstip vast voor als
je vergeet wie jij jezelf hebt
geleefd – 12 uur precies
middernacht –

Elbert Gonggrijp, 
Egmond aan den Hoef, 
donderdag 23 november 2017

Schilderij @ Vincent van Gogh - Starry Night

INKT

INKT
Landjuwelen
Antwoord op Gemma
“ Onweerstaanbaar “

Wind die in de kaalte de bladzijden omslaat, vocht die door
muren sijpelt, verhalen influistert. Dit is de oude tijd van dichterbij,
hoe je geloofde in mij. Insecten krioelen vanonder de koude
stenen. Ergens het geuren van de gloeiende sintels.

De zon schrijdt schril haar licht. Zo herkende ik jou. Een
meewarige glimlach op jouw lippen, nostalgie van winter en
dood hout. Een scharminkelige winter, een bloederig spoor
in de sneeuw van verlaten prooi.

De verfomfaaide veren in de rondte. Wie had wie hier
werkelijk lief. Hoe welsprekend het gouden stilzwijgen dat
levens kostte, liefde beeindigde in een onbarmhartig
clair – obscur – ik kende je voorlopig niet.

In de correspondentie vernam ik niets dat over
jou had te beginnen – het schilferde, verweerde,
trok zich in een bed van onaffe zinnen terug –

Elbert Gonggrijp, 

Egmond aan den Hoef,
woensdag 22 november 2017

Foto @ Michael Sauer - Winterlicht

www.michaelsauer.com