SLUITERTIJD

SLUITERTIJD

Niet op toeval geënt. Het ene afgevinkt in de agenda, 

het ander met een sluitertijd van zoveel milliseconde welke

die ene Nachtvlinder verstarde. Hardlopen om maar niet
te hoeven vallen, een bruuske golf op de vloedlijn

haar kortstondige einde.

Een meeuw behoudt zijn vlucht tijdens het
zwenken, Om de hoek kan alles je gebeuren, is
werkelijkheid slaap, is een droom woordloos.
De sprong in de zandbak vertraagt tot
enkele meters zijn herhaling.

De kogel door de appel, de kus op je lippen. Hoe
uitnodigend het schoolbord het krijtje, het diploma het
gewenste succes. Wat gezegd had kunnen worden,
maar niet bekoorde. Die ene oogopslag die bleef
hangen. Toen je blijkbaar wegging.

Een trein om te halen, een boek aandachtig
te lezen, op weg te zijn naar iemand, de liefste.
Zo onwaarschijnlijk vermist, zo duidelijk te
formulieren, maar de nacht, het duister,
de uiteindelijke stilte – 

Elbert Gonggrijp, 

Egmond aan den Hoef, 

donderdag 2 november 2017