INGETOGEN

INGETOGEN
Duindagboekgedicht 167
Uitgewerkte IPhone opname

 

Onder langgerekte wolken vertolkt het duin zijn komaf.
Een ingehouden adem, een sluimerend tafereel, een immer
vasthoudende epiloog. Het slaapt zich vrij in zijn zwijgen,
voert menig innerlijk betoog. Dit zachtmoedig fronzen,
een oude man, gekromde vingers, struiken en twijgen

in een versleten tegenwicht. Wie moet hier dan huizen
nu deze wereld verlaten aan onze voeten ligt? Het laat zich
aanstonds vergelijken met een voorlopig vroeger, het
gaat voorbij terwijl het dimmend tegenlicht.

 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
zondag 12 september 2021