SAMENLOOP

 

LITANIE

TEER BEMINDEN

 

BUITEN ONSZELF OM

 

ONGEMAK

ONGEMAK
Duindagboekgedicht 169
Uitgewerkte IPhone opname

 

Nu de herfst weer genaderd is vervaalt het treurig
duin in zijn gebreken, zweemt het landschap, toont
het zijn droevig gelaat, een wreed ontbreken. Wordt
zomer weer geschiedenis, vervalt elk leven zijn
toegankelijke aard, benadrukt het buigen
de twijgen in het gelid.

De wind verwaait gestaag zijn norse streken, schuurt
scheef de schamele doodse struiken. Kil verrimpelt
het water zijn gladde oppervlak. De mens verjaagd
de laatste angstige eenden haastig naar heimelijke
hogere oorden.

Het valt niet tegen te houden dat het grootste ongemak
nog moet, waarin alles al weer slaapt, niets nog eertijds
zal ontwaken. Bij vlagen verruigt het aangezicht meer
dan men kan verdragen. Hield jij je maar stil, nu
het je zo onmetelijk sluimerde.

 

Elbert Gonggrijp,
Foto @ Conny Lahnstein
PWN duinen Bergen aan Zee,
woensdag 27 oktober 2021

 

 

NIETS MEER DAN DIT

 

VOORLOPIG

 

EIGEN VOORDRACHT OPENING EXPOSITIE NADER BELICHT

 

CELLO, MIDDAG, HERFST

 

BEWEEGREDEN

 

HOE IK JE HAD WILLEN BEDOELEN

 

OPENING EXPOSITIE DE TUINKAMER VRIJDAG 22 OKTOBER 2021

 

 

Impressie Nader belicht Conny Lahnstein en Elbert Gonggrijp

 

 

Beelden van Ilse Vorstenbosch

De Tuinkamer

Eigenaren De Tuinkamer Piet en Els Dees

 

 

Opening door Jos van Hest, " taal duizendpoot "met een fraai openingsgedicht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      Jos van Hest

ZEGGINGSKRACHT

 

TRIEST VOORBEELD

 

BLIJ VAN VERDRIET

 

ONVERHOEDS

 

GISTEREN EN EEN MORGEN

 

TOT JIJ AANBREEKT

 

DAARNAAR TE BLIJVEN LEVEN

 

DAT TIJD EEN REKBAAR BEGRIP IS

 

BIJ TIJD EN WIJLE

 

GEDICHT AANSLAG CHARLIE HEBDO 2015 - Gedeeld door Zaj de Meester

 

ZILVERLINGEN

 

LATER ZOU JE

 

MAJESTEIT

MAJESTEIT
Duindagboekgedicht 168
Uitgewerkte IPhone opname

 

Een trage meidoorn toont verlegen zijn rode kroost,
zeldzame vruchten in het blozend mededelen. Het duin
tracht zijn ware gelaat, een staat van adellijke majesteit.
De zachtzinnige zon doet er niet voor onder, heeft
aan haar stralen meer dan genoeg.

Er heerst herfst weliswaar, maar mondjesmaat. Niets
gewild, niets verwacht, alles lijkt het hetzelfde eender
terwijl die ene meidoorn fier zijn mannetje staat
zich te verheffen boven elke nuance.

 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
maandag 11 oktober 2021

 

 

 

JACOBSLADDER

JACOBSLADDER
Duindagboekgedicht 168
uitgewerkte IPhone opname

 

Vanuit Gods kathedraal vinden stralenkransen
het voorportaal, het voltallige duin. Bijna maagdelijk
rein, al getooid in de spoedige herfst. Het hemelrijk
besluit gestaag het laatste licht dat zich steeds
vroeger openbaart. Een voorzichtige anekdote.

De planten weten nog van wanten en de passanten
slaan dit bijkans gade. Een geringe vraag die zich
slechts aan een enkeling bedienen laat. Glooiingen
alsof dit uitzicht slaapt, een gemoedelijk vertoeven,
een hervonden stilte, een nieuw begin
van het einde.

 

Gedicht @ Elbert Gonggrijp,
Foto @ Conny Lahnstein
PWN duinen Bergen aan Zee,
zondag 10 oktober 2021