Spiegel


Na hoeveel woorden is het genoeg,
Dat gedicht van ons, is het zichzelf,
Stroomt het zonder de gedachten
Naar dorst en veel heimwee?

Hoe heb ik jou gekend, je stond zo
Naast de wereld en had mij lief. Je
Bekeek wat ik beoogde en leefde
Je eigen plek.

Zie je die koe, ook zij kent haar
Vreugde, maar tergend langzaam,
Alsof het nog niet hoeft, alsof alles
Wat ik wil niet haalbaar is;

Geluk, grazend in gras, zonder te
Weten wie zij was, kijken naar
Wie wij zijn en het vergeten.
Zo onwillekeurig als dat.


30 oktober 2005