Winterlicht

Naar schilderij Jan Mankes


Bedwelmende bomen. Zij
dromen zich grijs in de
winterse loomte.

Ik ben als sneeuw,
ontvankelijk voor haar
woorden. Zij is de
stilte die ik in
mij meedraag.

Ik nestel in dit
landschap, vervloei
met haar onooglijke
leegte.

Het is een verhaal dat
nog af moet, een vraag
die zich uitstelt tot
ik haar beantwoord.

Het is de weemoed die ik
koester, in al zijn
onscherpte, in al
zijn verte.


Elbert Gonggrijp, 9 juni 2009