Ancient horse

Wie hier naar hooi ruikt, kent
weinig meelij, wie steeds maar
huivert, weert zich de vliegen.

Hij houdt van zijn kudde, de
merries, de veulens, de vlakte
het uitzicht – leeft de gedachte
dat alles van hem is.

Zodra de tijd toeslaat verdwijnt
hij in stilte – een gaan zonder
ophef, zoals hij ooit thuiskwam.

Een wezen heel edel, het hoofd
fier geheven. Ik zal hem erkennen.

Hij ment zich in vrijheid tot op
het eind.


11 juni 2011