De nacht is geduldig en de morgen straks nabij.
Schimmen willen voorzichtig vormen worden.
Bij het aanraken van jouw lichaam kom ik
op de liefde uit.
De dood even onherroepelijk als de kus die ik
omarmde. In een adem noem ik de vraag wat wij
zoal achterlaten. Het is een kwestie van tijd.
Als ik verder mocht kijken is niets blijvend.
Zo word ik steeds meer verbazing. Statisch is het
woord niet. Leven een kwestie van wachten. Als
jij thuiskomst maak ik foto’s. Geleende stilte
voor een schijnbare eeuwigheid.
De wijzers hebben geen haast.
3 april 2012
No comments:
Post a Comment