Constante

Wat van tijd weet, houdt het midden
tussen geboren worden en gedoemd
te moeten sterven.

Ik zal mijzelf aanwezig zijn. Als ik
opkijk wil een vlinder wijken, kan
de kastanje uitgebloeid blijken.

Maar al het veranderlijke kent een
constante. Het wil van origine
zijn vaste plaats bepalen.

Tot herinnering aan toe. Als ik
opkijk ben ik wat ik van mijzelf
ken al lang vergeten.

Wie is wie? Geen ontsnappen aan.
Het benoemt steeds wat voor zichzelf
heeft gekozen:

Een reis zover het letters schrijft - de
een voor de ander.


28 mei 2012