In memoriam Rutger Kopland
Er is geen oponthoud. In
alles ouder wil geen wereld
stil gaan staan.
Maar uitzicht kent uitzicht en
heeft geen namen. Zelfs toen
je was weggegaan.
Denken is vooruitzien.
Het herinnert zich, vroeger
of later.
Wij lezen de grondtoon van jouw
zwijgen. Een mens, verborgen
in de kantlijn.
Hier op te houden. De deur dicht,
de sleutel gebroken. De dichter los
van de toekomst van zijn dromen.
Het uitzicht blijft.
15 juli 2012
No comments:
Post a Comment