Hoogwatervluchtplaats

Hoogwatervluchtplaats
Voor M. , Hondsbosschezeeweering

Over de schouder van jouw blik redigeer
ik nauwgezet jouw vogels mee – stuwing
zover ik weet te kijken – een flauwe dijk
bochtend naar een onberispelijk einde.

Ik houd van deze zee, jouw alledaagse
vergezicht. Opgeschrikt zoekt de zwerm
nieuwe kansen. Mijn telescoop grijpt
met beide handen een vaste plaats.

Het haasten een vak apart. Stelschroeven
draaien en dan God Zege de Greep.
Kwamen wij er nog meer tegen, dan
was de dag echt af.

Wat al niet gezien. Ik passeerde en voelde
jouw ogen in mijn rug. Zou ik hier ooit nog
op terug kunnen komen?

De vogels wachten in de felle wind en
draaien hun kougelouterde kop. De
veren rangschikkend onder zoveel
plaatsvervangende schaamte.

2 maart 2013