R.I.P.

R.I.P.

Voor C.A.M

Als de dood ongrijpbaar wordt,
waarom dan verlies te voelen
als je niet meer zichtbaar
bent?

Ooit droomden echo’s onze
toekomst, bleken zielen
bloedverwant.

Poezie was niet te stelpen,
woorden hadden overhand.
Liefde was een goede vriend.

Nu breekt de dood de hechte
band. Ik kan geen woorden
meer verzinnen.

Om jouw leven te herwinnen
op een onverschillig lot.
Een God die ik niet waardig
acht.

Ik wil daarom een lied beginnen
dat in mij steeds door zal klinken.

Ga maar zachtjes in de nacht.

Ga dan maar en rust maar zacht.

13 maart 2011