BRILLIANT TREES 2

Brilliant trees 2

Song David Sylvian op gelijknamig album

Hoezo de oorspronkelijke tijd?. De gedachten
weten zich in nevels, moeten zich duidelijker
vormen aanmeten – zuiver te leven of in een
draaglijker sterven.

Ik zie de bomen en besef geen aarzeling
– hun torenhoog besluiten, hun opwaarts
naar het licht – alles weet zich gefilterd
in een onmiskenbare vrede.

Kan de dood ook vreugde brengen? Ik zie jou
kijken en ervaar jouw laatste liefde – een
samenspel van de zwijgende woorden.
Jij bent er nog, maar misschien voor altijd.

Ik reik naar een onovertroffen hemel, ik grijp
met mijn vingers in de lucht, ik wankel op de tast.

Voelbaar herken ik mijn laatste aarde. Te worden
wie ik eigenlijk was – een kleine moeite, een
laatste ogenblik.

Ik schrijf mijn laatste letters en dicht mij een
nieuw verleden in – een stem verlaten in zijn
laatste klanken – maar helder echoend in
de roeping van zijn vertolker.

Een bloem nabloeiend in het hoogst van haar
zomer – ik nog bestaand in de kantlijn van die
diepste overtuiging, naijlend tot in het laatste
diminuendo –

woensdag 15 januari 2014