PERFECT DARKNESS

Perfect darkness

“ Song Fink “ Perfect darkness

In het duister jouw tomeloze ogen – ik kom
vanuit mijn oneindige vragen tot mijn pijn,
mijn onvermoede daden. Hoe kan ik jou
zo nader – in de perfecte nacht, in het
onfortuinlijke duister?

Had ik dan de vergeefse bloemen voor jou
meegebracht? Moet ik ze nog of worden ze
hier afgelegd, zoals de onbegrijpelijke wereld?
Rust zacht, mijn liefste? Het verdriet dat
niet onoverkomelijk –

Maar zo hier blijf jij mij maar herhalen: het
is de liefde maar, ik zal het je herhalen in
een telkens strelen en een zachtjes kussen
om jouw pijnlijk ondertussen te vervagen.

Want het is geen nacht, het is niet de tijd. Er
is enkel jij die aan mij overblijft. En wat dan
de taal. Wegstervende violen....

zondag 12 januari 2014