Eigen

EIGEN

Voor mijn lieve vriendin Conny

 

Wij herkenden elkaars eigenheid.

Ik mijzelf en jij steevast die ene ander.
Wij keken naar elkaar, waren verbaasd.
Dit was de perfecte geometrie van het
bij elkaar horen passen.

Maar jij veranderde zodra jij aan mij raakte
hoezeer jij ook jezelf behield. Jij had gevonden
wat je zocht en ik gaf mij daaraan over. Wat ik
eraan beleefde werd een optelsom der delen.

Verdween daarmee de eigenheid? Kwijt te zijn in
alles wat ik zo voor jou zou zijn geweest? De
waarneming van wie ik jou heb meegedeeld
wist zich de waarnemer verandert, en de
waarneming eveneens. 

Wij hadden immers ons tot stand gebracht in
liefde te veranderen, te leven naar een vorm
van een evenredig tegenbeeld, raaklijn
complementair op alle vlakken. 

Ik heb jou, ik zie, ik verlang jou. Ik verander niet,
ook al heb jij mij veranderd. Ik ben jouw satelliet,
wij draaien rondjes om elkaar. Elk vooruitzicht
steeds hetzelfde veranderlijke standpunt – 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alkmaar,  donderdag 21 augustus 2014