IN VOGELVLUCHT
Gedicht voordracht
duurzaamheidsestafette Heerhugowaard 2014
De
zwanen zeilen sierlijk, de eenden slobberen kroos, er landt
een toevallige aalscholver. De meerkoeten dreigen, zij maken
heibel om niets . Dit is een vaststaand beeld, het gebeurt, maar
voor hoelang. De ganzen vragen aandacht, zij wanen zich thuis,
willen nergens meer heen.
een toevallige aalscholver. De meerkoeten dreigen, zij maken
heibel om niets . Dit is een vaststaand beeld, het gebeurt, maar
voor hoelang. De ganzen vragen aandacht, zij wanen zich thuis,
willen nergens meer heen.
Ik
beschouw, ik denk. Er trekken rimpels over het eenzame water.
Ik ril ervan, het riet waait, er is seizoen na seizoen. Het kent
blauwe luchten of regent dat het giet. Ik zit hier, er is mijn
bankje. Ik heb een plek. Ik ga nooit weg. Hoe zou het zijn
vogel te zijn –
Ik ril ervan, het riet waait, er is seizoen na seizoen. Het kent
blauwe luchten of regent dat het giet. Ik zit hier, er is mijn
bankje. Ik heb een plek. Ik ga nooit weg. Hoe zou het zijn
vogel te zijn –
Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard, donderdag 2 oktober 2014
No comments:
Post a Comment