DIAMANTRA

Diamantra

Voor Gemma Elisabeth Huisman

Dat jij mij herkent, maar waarvan. De vlinder flard tot rest, de spin huist
zich een huls van erosiestof. Ik reconstrueer telkens weer wie ik mijzelf

beoogde, klink telkens anders hetzelfde rad voor ogen.

Ik blijf in elk verhaal hetzelfde verdwalen, ik schets mijn raaklijn aan een
vroeger ooit, jij vertaalt dezelfde samenhang met moeite bij machte . Omdat

jij mogelijk elke scherf, elke flinter opraapte anders voor waar geloofde.

Opdat jij eerder eendere informatie een eigen richting verstrekte. Zodra tijd

verstrijkt is zij langszij vervlogen al net zo vergankelijk als al het overig

waargenomene. Een eenduidige vogel die jij net als ik die ene seconde.

Wat je je later herinnert als juist heeft zich fragmentarisch ten dele waar
gebleken. Hier staat het zwart op wit. De letters verbleekt, het handschrift
slechts te gissen. Er ontgoochelt zich een daadwerkelijke historie.

De zelfzuchtige rivier keert niet weer. De zee legt zich telkenmale gelaten
bij de kustlijn neer in zijn eeuwenoude schelpen. Het beeld schilfert aan de

randen en de geologie vindt uitgestorven primaten uit.

Dat we opstonden met het vuur en het verstand voorhanden. Weet je nog  

die ene veelvuldige roos? De geur gevangen in de neusvleugels van weleer,

maar vanwaar de exacte locatie en wanneer juist daar?

Een tijdsprong van geheugen naar hiaat dat leugens en bedrog tot een

collectief blauwdruk bijeen vergaart. Een maakbaar brein dat de feiten op

een zoekgeraakte kaart als collage verjaart.

Ik ken je, maar waarvan. Zullen wij de opgerakelde foto’s dan maar weer

vanuit een ander perspectief uitproberen? Als je nog weet waar en wanneer

jij die ene jas, mus, vuur, roos, kus dus –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag 18 mei 2015 

    

Insect in Baltisch Barnsteen, circa 44 miljoen jaar oud