GOD,s CREATOR

Een bestaand gedicht uit de bundel "  Stille getuigen " uit de te verschijnen bundelreeks " Niemandsland "

God’s Creator

Na een nachtelijke dwaling

I

Ik had hier niet om gevraagd.
Dat jij mij huid en haar
binnensloop waarom een
mus en een merel,

Vanwaar die libel
vraatzuchtig
psychopatisch die
ene  kwetsbare
vlinder.

Ik ben niet jouw eerste dag,
niet jouw zoveelste
abonnement op een
mankement, op
een substitutie
van houden
van.

Ik heb haar lief, de
allerliefste, mijn
daadwerkelijk
meest liefhebbende
mens.

Waarom proef ik
zuur de bramen?

II

Vanwaar jouw tranen,
het verweesde kind?

Ik loop gelijk gelijk,
ik loop op dezelfde
wegen en paden.

Hoezo jou nooit te
kennen van jouw
ware naam?

Wij waren immers a

altijd samen?

Elbert Gonggrijp,  zondag 19 juli 2015, vrij snel geschreven na psychotische waan en zwerftocht door de duinen van Egmond Binnen   

NOMENCLATUUR

NOMENCLATUUR
Archaïsche schreden dramatiseren de jongste kat

Alle zegen komt van boven, alles gaat ooit eens dood. Ik vond
een libelle in een zorgvuldige lade, weet weer hoe ik van haar
verstarring de mooiste plaatjes schoot.

Ook zij was sterfelijk tot in allerlaatste uur, maar in haar
vleugels wilde nog de schijnvertoning van het nog kunnen
balanceren tot uiterste scherpte.

Dat ene moment dat ik water tot vijver plechtig vulde werd
zij even fataal als al het andere dat aan de onontkoombare
eindigheid trachtte te ontsnappen.

Op laag water eitjes  willen leggen maakt een kat argwanend
en tot spel bereid. Hoe train ik mijn Whiskas uit mijn instinct,

hoe word ik als insluiper killer in haar Terra Incognita?

Liefste, laten wij niet meer zorgvuldig benoemen wat hier reeds
geschiedde. Dat de wereld mooi en rond is laat het van zichzelf
telkens weten en hoeft niet dunnetjes  overgedaan.

 

Ik wil die ander zijn die weet dat hij nadenkt, die Toon Tellegen
tackelt bij het idee dat je maakbaar bent als je jezelf tot een
steen maakt en weet dat bergbeklimmen een zware job is.

Zeker als het niet hoeft. Dat ik regen ruik als het veld daarom

vraagt, dat ik hoop ervaar als de eerste zon de aarde, dat een kerk
anders oud is naarmate  de vraag daaromtrent altijd onzeker.

Ik maak foto’s vanuit mijn hoofd, dat is zeker. Maar realistischer dan de
de bestaande waarheid van list en bedrog. Laat het nooit te achterhalen
zijn waarom. Laat het telkens de mooiste vraag, Sherlock Holmes –

“ Wat denk jij er zelf van, waarde vriend? “

 Elbert Gonggrijp,  Oud Overdie,  “ Niemandsland “, 9 juli 2015

Witte Kerkje te Heiloo

Mijn huidige meest favoriete dichter 

Het bewuste inspirerende gedicht van T.T. 

Just me and my shadow

Aeshna Grandis  In Memoriam

Just a prey for our joungest cat Got'çha  

Just the funeral she neded...

De muziek die mij destijds heel erg raakte en waarvan het filmische karakter nu mij de mogelijkheid bood dit samen te laten met dit gedicht

    

VIOLENT

VIOLENT
Depeche Mode,  album “ Violator “ (1990)

Voor mijn broer Hans

In het spaarzaam licht dat grenzen doet verweken weet ik jou. We hebben een
eerste poging tot lichaam en liefde weer tot leven gewekt. Nu worden de eerste
zinnen tot schets in kaart gebracht. Waar we al die tijd waren gebleven.

De katten vonden in het duister hun onzichtbare vrinden ten prooi. Ze kenden
baas noch steg, maar wilden weer vertrouwd kopjes kroelen. Alsof een vreemdeling
zich niet langer meer te gast wist wat de taal van spinnen bedoelde.

Ik vang het licht met een sigaar en een glas rosé. Was dit genoeg stilstand om
de dag mee af te rekenen alsof mijn leven nooit anders van het pad was afgeweken,
ik noteerde geduldig de renaissance van mijn doordachte gedachte.

Ik wist weer van mijn hand en de pen. De wind moest nog zijn zekere richting
zoeken in een vertwijfeld anders, daar waar ik aan je raakte, daar waar wij ooit.
Maar dat wist je al ook al went het nooit –

 

Moos

Got'cha

N.N.

N.N.

Als ik jou had verlaten, hoe
vaak had ik je moeten zeggen
dat dit liefde is,

een windvlaag in je gezicht om je
dit indringend te laten herinneren,
jouw natte afdruk op het veld
te liggen als gras.

Waar zou je zijn als ik je voorgoed
in de steek zou laten? In de droge berm
tiert het onkruid weelderig van dorst,
leven en dood.

Was ik ooit eender aan ons verwant, liet
ik het aan die grote woorden tussen ons
als waren wij het er al eerder over eens?

Afkomstig uit een eendere stof? Jij bent
staketsel, er is gegraasd en verkloven.
Word onze ware kern van het misverstand
net zo geschreven of geloofd?

Het verwezenlijkt je, het achtervolgt je
in de halmen in het gelid van het koren.
Jij gebeurde overal, jij was waar ieder
het telkens over had, maar wezenlijk
de kern? Je was er al voor je bestond,
mijn hand zorgvuldig door jouw haar.

Kon ik maar slapen naast jou, maar je
naam,  jouw Godvergeten naam -


@ Elbert Gonggrijp,  Rustenburg, Hotel Restaurant  " De Gouden Karper ", maandag 6 juli 2015
@ Foto's Elbert Gonggrijp,  juli 2015

Bloeiende Verbena in onze tuin

Me and my shadow bij het bankje "Bestaansrecht "
 in het Niemandsland in aanleg

Bomen in een lome zomer te " Oosterhoutpark "

 

EEN DOORN IN HET OOG

EEN DOORN IN HET OOG

Na een conflict

 

Wat is de eer, mijn Heer van het voornaam en pijnlijk ketsen,
de taal priemend op de tong, waarmee ik je ooit de liefde verzon
of gulzig mijn lichaam de jouwe overspoelde met een geil ja?

Het regent dat het ervan briest en de tijd is geduldig voor het
zaad…. Er trok stof uit de stoppelvelden die ik in gedachten
vruchtbaar keek. Je was weliswaar mijn liefde, ook al bleek
het evenredig het tegenovergestelde.

Wat water snakt knapt af, verhit onbewust de goed gemoedeerde
geest. Ook jij wil in je vrijheid samen garant je meester staan,
maar wat dan als samen als man en vrouw?

Ik naai je schier een oor aan, ik lach de speelse specht. Heb je hem 
de gaten dan weet je dat het niet aan de dennen ligt. Mieren zoeken
hun verkeer in het warrig krioelend vertier.

Ik bedoel je hier. Wat ik van je zoek draagt zijn vruchten sowieso.
Maar het moet nog rijpen, dauwbramen voor het plukken om
te bukken, rijper dan de rest en een lust voor wie het oogt.

 

Zonder doornen, maar dat vertel ik je ooit later –

 

Elbert Gonggrijp, zondag 5 juli 2015,  Heiloo, na geschil

 

 

 

 

 

 

 

 

SILENT WITNESS

 

 

Music: (The XX - Intro(Co-exist, 2013))

Silent Witness

Na de bijslaap

Alsof ik aanhaakte op een
nazomerdag, een ware symfonie
van aandachtig ingeklonken
woorden.

Jij was grof als gruis, ik verpulverde
je tot krijt, ik verzwijmelde je knokige
knieën tot lillend geil.

Zo kwam ik thuis. Dat de Raven en
de Merels aan kwaadaardig hun
grillen vloeken naar een
denkbeeldige moeder.

En het blad, het fluistert dat, ijlt nog na
van wat ze aan liefdevolle zinnen.

Ik zou zo eender kunnen. Maar wat als ik

het breekbaar rosy fingered dawn tot
daadwerkelijk oordeel, een hoogst
zoveelst verraad?
  
Ik spuug op de liefde, maar wat
herkauwt zij mij toch na –

 

@ Poëzie: Elbert Gonggrijp, Olvendijk,  Heiloo, vrijdag 3 juli
@ Foto1 . en 2.: " Zelfportretten "

Foto 1.  Mijn stille getuige, Olvendijk, Heiloo juni 2015

 

Foto 2.  Mijn zelfportret van een geknipt silhouet...

 

  

 



Jheronimus Bosch Tuin der Lusten

Oude Hindu Tempel

 

EEN TRANSPONATIE

Een transponatie

Voor mijn meest trouwe lieve vriendin Conny Lahnstein
voor wie ik een intense bewondering heb gekregen

 

Naar de muziek  van Philip Glass
Einstein on the beach/
Songs from liquid Days)

 

Hoe resoneert mijn leven het klankgat van mijn viool?
Hoe vertaalt die poëzie mijn sierlijk F als die enige echte
juiste melodie? Wie anders kan mij  horen zeggen dat ik
buiten alles en iedereen om toch beminnelijk ben?
Hoe minnenzoet het lied dat zich steeds bezingt
steeds wilder wil beginnen?

Ik bundel mij elke snaar, weet gehoor in wederhoor.

Ik raak diepzinnig polyfoon. Laten we het muziek noemen,

de staande golven der volkomen harmonieën.

Wie zich deeltje waant kan enkel haar vreugdedansje springen.

Er was alfa, maar hoe had omega ooit een reden.

Mijn pennenvruchten  haasten  zich een ware benadering

van wat zich in mijn hoofd hoort zingen,  een dergelijke mogelijke jij.

Ik zou je van buiten willen horen zingen. Heb ik je  gezegd hoe mooi

jij bent buiten elk seizoen om, tegen elke bestaande verwelking?

Ach, mag ik met jou het meest vergankelijke seizoen, ,

de barse kou en de vele regen zolang ik maar met jou –

Elbert Gonggrijp, Heiloo, zaterdag 4 juli 2015


 

 

 

 

Wisdom of Geese (Motivational)

Vigilance Behaviour in Barnacle Geese

Barnacle Goose Watch (Wildlife Watching Series 1, Episode 4)

Barnacle Goose Watch (Wildlife Watching Series 1, Episode 4)

Choughs & Barnacle Geese - Speyside Wildlife, Arran & Islay 2009

Brandganzen en hun familiegedrag

tUnE-yArDs - Bizness (Official Video)

tUnE-yArDs - Bizness (Official Video)