EEN TRANSPONATIE

Een transponatie

Voor mijn meest trouwe lieve vriendin Conny Lahnstein
voor wie ik een intense bewondering heb gekregen

 

Naar de muziek  van Philip Glass
Einstein on the beach/
Songs from liquid Days)

 

Hoe resoneert mijn leven het klankgat van mijn viool?
Hoe vertaalt die poëzie mijn sierlijk F als die enige echte
juiste melodie? Wie anders kan mij  horen zeggen dat ik
buiten alles en iedereen om toch beminnelijk ben?
Hoe minnenzoet het lied dat zich steeds bezingt
steeds wilder wil beginnen?

Ik bundel mij elke snaar, weet gehoor in wederhoor.

Ik raak diepzinnig polyfoon. Laten we het muziek noemen,

de staande golven der volkomen harmonieën.

Wie zich deeltje waant kan enkel haar vreugdedansje springen.

Er was alfa, maar hoe had omega ooit een reden.

Mijn pennenvruchten  haasten  zich een ware benadering

van wat zich in mijn hoofd hoort zingen,  een dergelijke mogelijke jij.

Ik zou je van buiten willen horen zingen. Heb ik je  gezegd hoe mooi

jij bent buiten elk seizoen om, tegen elke bestaande verwelking?

Ach, mag ik met jou het meest vergankelijke seizoen, ,

de barse kou en de vele regen zolang ik maar met jou –

Elbert Gonggrijp, Heiloo, zaterdag 4 juli 2015