NIET VANWEGE -

NIET VANWEGE –

KNNV excursie Grafelijksheidsduinen Den Helder

Smartphone opname

Het is geen thuis. Er is de weerbarstige wind en
weet zichzelf vol twijfel, een grof en grijs verlangen
naar. Dat de tijd weerhaakt aan de Godvergeten
stilte. Wanneer luistert het verhaal?

De stramme duinen wachten niet om een oordeel.

Ach, hoe primair de overbodige gedachte. Geen
voorbarige groei. Deze onafwendbare ruigte. De
lucht ijl en straks de onverbiddelijke regen?

Wij lopen tegendraads. Wij kozen, want de weg.
Wij wisten, want het vergezicht. De meest mogelijke
duinen, maar altijd zoals anders. Dat de kust en dat
zij leeft in welke vorm dan ook. Dat zij mij weet.

Dat zij mij telkens tegenspreekt –

Elbert Gonggrijp,  Den Helder,  19 februari 2014

Foto's Elbert Gonggrijp,  Grafelijkheidsduinen,  27 maart 2016

BRUSSELS LEED

BRUSSELS LEED
(Een gedicht voor de onvoltooid verleden tijd)
Na de aanslagen op luchthaven Zaventem en metrostation Maalbeek


Opgeschrikt in een bloedige razernij van dood en verderf raakte 
een natie verscheurd en mensen ontredderd in angst en verdriet. 
Buiten elke proportie het leed dat Brussel werd toebedeeld.

In luttele seconden gingen bommen af en raakte de opinie
verdoofd in een verbijsterd ongeloof. In hoeverre moet dit soort
wraak nog in proportie ooit een werkelijk paradijs voor ogen?

Moeten mensen zo vereend of in haat gezaaid verdeeld de argwaan
voor een betere toekomst? Een wereld lijkt het te geraken van
verdeel en heers, jouw geloof tegenover het mijne.

Wat overblijft is de Godsgruwelijke pijn van verlies, mensen
voorgoed onthecht aan vertrouwde geliefden of veroordeeld tot
een verschraalde hoop op toekomst.

Leg je dan nog bloemen of brandt je kaarsen met een zekere goede 
bedoeling, in teken van rouw een minuut stilte? De achterdocht een
zoveelste herhaling, maar liever toch het voorzichtige toenaderen.

Om het telkens te proberen, al was het maar voor een opgeheven
hoofd tegen elke bruuske toebedeelde ontmoediging in -


Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 25 maart 2016

IN AANLEG

IN AANLEG
KNNV excursie Diederik, PWN duinen Bakkum


Gedempt het groene mos en voor de rest valt het
nog te betreuren. Een gure Maartse wind en de zon 
bijkans verscholen maken dit bijzonder biotoop tot 
een bijna geheel absent. Water spiegelt licht, maar 
bodem toont slechts leegte. 

De triomftocht van de Tjiftjaf nog uiterst droevig 
gesteld. De Boomleeuwerik daarentegen viert zijn 
feest, een luid en duidelijk jubelen vanaf de toppen 
van kalende struiken of in een grandioze vlucht. 
Een onverdeelde heerser van het duin.

Maar in de stugge kleuren van dit bedaarde
landschap moet nog uiterst veel gebeuren -


Elbert Gonggrijp,  Bakkum,  PWN duinen ingang Diederik,  woensdag 23 maart 2016
Foto Elbert Gonggrijp

STAR

STAR

Duindagboek 7

Uitgewerkte Smartphone opname

Een tomeloos geduld voor deze onverschillige vrienden,
een skyline nooit recht toe recht aan tot een zekere
onhoudbare afstand. De duinen winters van reserve.

De lucht doemt verbitterd naar eventuele regen. Ik
onderzoek mijn kansen de onophoudelijke zang
van piepers te evenaren. Zij vallen een voor een

in trillers in het duin.

De paarden grazen eentonig de karige hellingen. De
duinmeertjes rillen in het licht, een schaars overblijfsel
van wat zich eerder zoveel vrolijker beaamde.

Dat de kale berken nog wit van sterfte –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Egmond aan den Hoef,  dinsdag 22 maart 2016

Foto Elbert Gonggrijp

DETAIL

DETAIL

KNNV excursie Bergen, Duinvermaak

Uitgewerkte Smartphone opname

Het spinrag van zonlicht omfloerst de fijnmazige takken, het
water verroert in spikkelige schittering, de kurkdroge heide
hapt naar adem een datum voor een werkelijke lente, de

trage schaduwen zoeken jachtig naar stilte.

De wolken drijven als tevreden luchtschepen langs het azuur

en in ons spoor doemt een eerste vlug grage Citroentje. Een
euvele vondst. Om je te heugen en te verheugen. Dat het
zo helder voor de geest elke keer als nieuw.

Ondertussen raast de wind een onophoudelijk verwijt door

dit landschap dat zich bedoeld heeft om te beminnen, maar zo

onmogelijk valt te doorgronden. Een worsteling van dagelijks
overleven of een dag open als een welkome aangelegenheid.

Onderscheiden heeft hier telkens iets wetmatigs, maar de vogels

blijven ongezien onhoorbaar. Tot die ene felle donder
Winterkoning –

Elbert Gonggrijp,  Bergen,  PWN duingebied ingang Duinvermaak,

Woensdag 16 maart 2016

Foto Elbert Gonggrijp

BE-#)

BE-30

Duindagboek 6

De code van het bankje waar ik zit

Uitgewerkte Smartphone opname

In een vervagend kunstig impressionisme voltooit
dit helm beplante ruigteduin bijna een soort van
vrolijkheid, een zachte toets van liefde.

Buiten de wakkerende wind beroeren de tinten
als uiterst aangenaam. In iedereen absent kun je er

bijna je gedachten over horen praten.

Dit barre biotoop wil ooit zonder blikken of blozen

een vollediger betekenis openbaren als ik maar
wist hoe deze te doorvorsen.

Maar het heeft een potentie vanuit het wachten

uiteindelijk te ontstaan. De duinen een zekere

personificatie van een steeds hechtere
ontmoeting –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Egmond aan den Hoef,  donderdag 17 maart 2016

Foto Elbert Gonggrijp

INTRINSIEK

INTRINSIEK

Duindagboek 5

Uitgewerkte opname Smartphone

Dit is een voorjaar met de deur vooralsnog
gesloten, struiken harder dan mijmering,
zang nog uiterst onbeholpen, treuzelende

duinenrijen naar de einder.

Dat je mag spieden waar het zit. Een
omfloerste grijsheid van verinnerlijking,
een stilgezette tijd alsof het winter en
de koude bijna bar.

Hier dragen voeten mij op koers naar
een bijna voorwereldlijke wereld. Het
groen latent aanwezig, maar de kaalte
des te meer.

Geen mens te bekennen dan mijn eigen
bedachte gedachtengoed en een allesomvattende
dominante inperkende horizon. Hoe raakt
dit beeld daadwerkelijk doorgrond?

De zon op een lager pitje dan ooit –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen,  Bergen aan Zee,  dinsdag 15 maart 2016

Foto: Elbert Gonggrijp