(Een gedicht voor de onvoltooid verleden tijd)
Na de aanslagen op luchthaven Zaventem en metrostation Maalbeek
Opgeschrikt in een bloedige razernij van dood en verderf raakte
een natie verscheurd en mensen ontredderd in angst en verdriet.
Buiten elke proportie het leed dat Brussel werd toebedeeld.
In luttele seconden gingen bommen af en raakte de opinie
verdoofd in een verbijsterd ongeloof. In hoeverre moet dit soort
wraak nog in proportie ooit een werkelijk paradijs voor ogen?
Moeten mensen zo vereend of in haat gezaaid verdeeld de argwaan
voor een betere toekomst? Een wereld lijkt het te geraken van
verdeel en heers, jouw geloof tegenover het mijne.
Wat overblijft is de Godsgruwelijke pijn van verlies, mensen
voorgoed onthecht aan vertrouwde geliefden of veroordeeld tot
een verschraalde hoop op toekomst.
Leg je dan nog bloemen of brandt je kaarsen met een zekere goede
bedoeling, in teken van rouw een minuut stilte? De achterdocht een
zoveelste herhaling, maar liever toch het voorzichtige toenaderen.
Om het telkens te proberen, al was het maar voor een opgeheven
hoofd tegen elke bruuske toebedeelde ontmoediging in -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, vrijdag 25 maart 2016
No comments:
Post a Comment