Een gedicht voor in de tuin

Een gedicht voor in de tuin

In Memoriam E.V., een goede vriendin,
een goede dichteres

Als je alles hebt gehad, zal het
nog eens zingen, overdag of
in de nacht – je eraan te
herinneren

hoe dichtbij het wel niet was

– tijd dat alles van zichzelf
sprak – geboorte, groei,
sterfte –

en niets te willen ondernemen,

hier, in dit ogenblik zonder
ruggenspraak.

Het zal daar zijn en zich laten
zien, horen, ruiken: een tuin,
dat ik er aan kom en

je nooit zal gaan verlaten
tot het gras – vochtig en gewillig –

vraagt om te gaan liggen

en jij, jij zult je niet vergissen

en mij vinden tot deze
aarde.

In de lege stoelen nog geen
bezitter, in de stilte slechts
mijn zang – de kilte

overwonnen, zoals een
voetstap in de leegte. Je
zult mij erin herkennen,

het tuinhek openen tot de
grenzen van mijn verte

Elbert Gonggrijp,  2011,  dichtbundel “ Voorbij elk Kijken “

Foto: Prinsenhof Groningen waar zowel mijn goede vriendin als ik ons erg thuis voelden. Misschien heeft zij daar haar eigen " 7 gedichten voor in een tuin " gesitueerd.