DECORUM
De zomer schrijnt een ander tijdperk – de verschraalde bloemen,
de dorre bladeren geveld in het voorbijgaande. Hoezo, het laatse
oordeel? Het verdwijnen van het licht, niets kent nog een
naam, de spinnen weven hun moedwillig patroon
van dood en verderf – bijkans onzichtbaar.
de dorre bladeren geveld in het voorbijgaande. Hoezo, het laatse
oordeel? Het verdwijnen van het licht, niets kent nog een
naam, de spinnen weven hun moedwillig patroon
van dood en verderf – bijkans onzichtbaar.
Het gezichtsverlies een vergeetachtig kind dat niet meer om
speelgoed vraagt. Het zachtzinnig lied roept om muziek, kent
enkel losse noten, treft geen verweer, wordt bijna stilstand.
Zoals de tuin erbij ligt – een diffuus vergeten, een
oorspronkelijk bestaansrecht.
speelgoed vraagt. Het zachtzinnig lied roept om muziek, kent
enkel losse noten, treft geen verweer, wordt bijna stilstand.
Zoals de tuin erbij ligt – een diffuus vergeten, een
oorspronkelijk bestaansrecht.
Wat zich geborgen wist, moet naar een ander tijdperk
uitwijken hoezeer zij haar wezen ook mag uitspreken. Zij
uitwijken hoezeer zij haar wezen ook mag uitspreken. Zij
wil zich ergens, maar kwetsbaar in het geheugen. Een
herhaling, maar vanwaar als haar tijd dient verstreken? –
herhaling, maar vanwaar als haar tijd dient verstreken? –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 29 augustus 2019
Egmond aan den Hoef,
donderdag 29 augustus 2019
No comments:
Post a Comment