LANGZAAM

LANGZAAM
Duindagboekgedicht 187
Uitgewerkte notitie

 

En dan, daar uiteindelijk aangekomen, een lieflijk
duinlandschap, zacht van zomer, zonder verweer –
je zo onverwijld opgezocht, je fraaie streken weer
herkend – het is alsof je het niet veel beter zou
hebben gewild – voort te bestaan, maar in

het ongewisse. Je ligt daar in alle overgave, hebt
geen enkel verwijt. Ik betreed je paden, zie hoe jij
van jezelf een waar raadsel maakt. Natuurlijk
ken ik je, maar zou ik je ooit begrijpen.

Het kijken onaf, de duinen aan hun oorsprong
gekluisterd – tegen de tijd is niets bestand. Mocht
ik je verstaan dan was het maar van korte duur,
bleef voor mij de eeuwigheid relatief voorbij –

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 11 juli 2022
Foto @ Elbert Gonggrijp