KONING WINTER
Voor de digitale nieuwsbrief van de KNNV, BLADLUIS
dit, dan moet het telkens maar opnieuw. Wil
het wat, dan
moet het voorbij elk vriezen en dooien. Dat
de hongerende
vogels weer op trek, de mezen en de merels.
Het
vergrauwt de ijzige lucht, het riekt naar warme chocolade.
Het vereist
nostalgie van dikke wanten. Het ontziet de ijsvogel
en onthaalt
de eenzame reiger. Er kan beter dan het smachten,
de
levendigheid van argeloze prooi. Beter dan de rigor mortis
van de
wellustige dood.
Ik zie de
verkillende bomen en staak als contrast hun oude tijd.
Waar hun fijnnervige takken, het onbegrijpelijk hemeldak, het
Waar hun fijnnervige takken, het onbegrijpelijk hemeldak, het
happen naar
adem? Ik leef mijn buiten dit beeld dat haar blanco
strepen
trekt. Het bloeddoorlopen spoor dat achterstevoren
pas als
horror wordt herkend.
Verguis deze
valse romantiek. Het bitterkoud doet overleven
tot nagelhard.
Het album bezwijkt haar kleur als ik haar
vorsend opensla.
De waan van het nimmer inzien hoe
lijklucht en
ziekte de tooi van Koning Winter -
Elbert Gonggrijp,
Heiloo, maandag 29 december 2014
No comments:
Post a Comment