Het uiterlkijke willen bewegen naar zonneschijn of regen. Niets laat zich nog garanderen tot vervulbare groei. Ik streef naar boven, ik heb mij het leven bemoeid. Alsof het letters en cijfers, alsof het combinaties zijn tot sein. Donder en dreigende wolken.
Ik geef mijn frequentie uit handen. Raadsel is mijn naam vanuit een ooghoek verbaasd. Nee, ik ben geen redder, een afdoender leven is er niet. Maar jij leest mij als braille een etherische kadans.
De verbouwereerde klaprozen doen er ruig over dit leven te ontvouwen.
Een bouwplan, meer is het niet, het geheim jouiw raadsel te beschouwen
als heden dagelijks -
Elbnert Gonggrijp, Olvendijk, St. Willibrord, donderdag 25 juni 2015
No comments:
Post a Comment