ZEEVLAM

ZEEVLAM

Duindagboekgedicht 17

Uitgewerkte Smartphone opname

Mist vordert het inzicht, versombert het aanvankelijke
groen vanuit een onzichtbare ondoorgrondelijke zee. Een

vervagen dat dreigt de vele aspecten van mijn toegeëigende

duinen zo willoos te bagatelliseren.

Het banale wil niet langer gemeden. Niets laat zich hier

een eenduidige plaatsbepaling vertalen, de verstrekkende

gevolgen van een steeds beter vooruitzicht of de zon een

hoopvoller gloren zal bedoelen of niet.

Een immer toegenegen oord ondanks ieders

nukken en wegen –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  maandag 30 mei 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  maandag 30 mei 2016

MAJEUR

MAJEUR

Duindagboek 16

Uitgewerkte Smartphone opname

Ondoorgrondelijk hoe achter soorten elke interactie heimelijk
zijn eigen taal verstaat. Het non-verbale duin duidt de wens alles

te willen weten, maar de twijfel verdoezelt de blik tot geen

enkel begrip.

Het duizelt mij bijkans dat het nu reeds van zomer wil gaan
spreken, een beklemtoning van jubelreeksen. Het galmen
der Gierzwaluwen, het broddelwerk van kikkers in een
ergens daar, waar de vermoede duistere vennen.

Is er ommekeer in het weer, dan nu, als een fikse windvlaag
door de struiken. Een heugelijk tapijt van Duinroos openbaart
haar maagdelijke bloei, een oogluikende zuivere liefde,

mishaagt mij niet –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  zondag 29 mei 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  zondag 29 mei 2016

Duinroosje

HINASE HIC ENDA TU

HINASE HIC ENDA TU

Landjuwelen
Antwoord Gemma “  Rijpen en worden “

Beminnelijk verlangen schept
een tijdloze band naar vervlochten
stilte, bezongen in mijn hedendaagse
Middeleeuwen.

Dat ik ooit een nest wilde, maar
dat de vogels er veel eerder. Ik
begreep slechts halve zinnen, in
de kantlijn van een cryptisch
Latijn.

Dat wij ze later reciteerden als
algemeen maakte de liefde niet
minder navrant. Wij hadden het
slechts met schaarse klanken, een
mogelijke aftandse aubade.

De Merel onophoudelijk in een
aanstonds aandringender geste. Het

is zoveel beter zingen dan te gissen
naar onze werkelijke origine.

Een lovenswaardige minstreel
vermanend tot schaamte. Levensles
voor wie zichzelf zoveel natuurlijker
wenst te behagen.

Een echo in het herhalen. Olla
Vogallas hebban nestas. Wij dralen
door de onvolkomen tijd dezelfde
aarzeling te vertalen –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den hoef,  zondag 29 mei 2016 

EVIDENT

EVIDENT

Duindagboekgedicht 15
Uitgewerkte Smartphone opname

Een bruiloftskleed in tooi, waar verhonderdvoudigd

met groen en bloei een zomer kan verheugd. De wilde

paarden vieren zodanig feest dat de hengsten ervan

hinniken. De onverstoorbare na-ijverige horde.

Wat voorzichtig was loopt uit de hand. Weliswaar onder

de laatste grillen van het weifelachtig weer, maar met het
uitnodigende licht mild tot onderkomen het duin ten prooi.

Waar jij vertoefde als ik het bliefde.

Het geeft repliek in zang en gezoem, onderhuids of evident.

Een scherp vizier, een nauwlettend oor, een wens voor een

aanstondse evolutie. Vermetel het uitgeloogde beeld om

een nieuwe oorzaak te genereren.

In elke gradatie van dit pril geluk beslaat dit areaal

langzaamaan een completer ingeslagen hoofdstuk
een schonere taak te lezen –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  zaterdag 28 mei 2016
Foto Elbert Gonggrijp,  zaterdag 28 mei 2016

OPENING TENTOONSTELLING INEZ ODIJK, KUNSTUITLEEN ALKMAAR, d.d. VRIJDAG 27 MEI 2016

Opening tentoonstelling Inez Odijk 27 mei 2016

Uitnodiging Inez Odijk Kunstuitleen Alkmaar voorzijde

Uitnodiging Inez Odijk achterzijde

Ik had afgelopen vrijdag 27 mei 2016 de eer om de tentoonstelling van Inez Odijk te mogen openen met gedichten. Ik had daartoe 2 gedichten speciaal n.a.v. haar werk  geschreven en ter plekke voorgedragen. Het was een uitermate plezierige opening voor mij en zeer verrassend door het bezoek van Alja Spaan, Chris Duinmeijer en zijn vriendin, Hans Nieuwenhuizen, voormalig voorzitter van de natuurvereniging KNNV en een kennis van jaren geleden Matthe Goedhart, zelf kunstenaar.

Hier de gedichten:

NUANCES

Houtsnede “  Bloesem 2 “

Inez Odijk

Wat je niet ziet zoals ik het denk, vergaan in een
ijdel bestaan voordat je doorhad hoe het zou bloeien.

Zoals het Krentenboompje in mijn vroege voorjaar
nog aangeduid in wakkere nuances.

Je kunt dit bijna eeuwig op het netvlies projecteren,
streep en stip als wit weg gegutst. Een intrigerend beeld
verlangzaamd naar een even onthaaste taal. De innerlijke

vraag hoe diepgang wel of geen meerdere lagen
bepaalt.

De pen en de guts een eendere bloei verzekerd terwijl
de wereld blijft versnellen voor een onaf latende
beweging naar elders –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 14 mei 2016 

Bij dit gedicht is een speciale uitgave gemaakt met zowel het gedicht als een uitsnede van het werk van Inez Odijk waarop ik het gedicht had gebaseerd. Het was in een beperkte oplage van 20 exemplaren en genummerd gedrukt.

ORDINAIR

Houtsnede “ Grassen “

Inez Odijk

Vanaf ooghoogte het werkelijke kijken neigen
te vergeten en de geur van zomer over het
hoofd te zullen zien.

Dit is het grazige veld dat buigt en glimt in de
stugge strelende wind, het vulgaire pluizen,
de vergane glorie der composieten.

Het wanordelijke verstard tot bevroren
structuren, maar zo geduldig als het gastvrije
papier. In stippen en kerven.

Het bloedrode genoegen om daar passie in
te lezen. Alsof ordinair, maar door liefde
toegedekt.

In het voorbijgaan niet langer
veronachtzaamd, gemaaid,
gemeden.

Een fascinatie voor zover de
blik daartoe leent –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 14 mei 2016

www.inezodijk.com

Hier ook de opening door Lien Miedema en mijn voordracht als filmpje