TOEVALSTREFFER
Duingedichtendagboek
20
Uitgewerkt geschreven ter plekke gedicht
Uitgewerkt geschreven ter plekke gedicht
In het
zachte deinen van een mild vertrouwen
stellen de bloesemende duinen mij gerust in
wat onberispelijk stilte behelst.
stellen de bloesemende duinen mij gerust in
wat onberispelijk stilte behelst.
Het
zingt er de reeksen omheen, de Graspieper
en de Grasmus of het leven een lieve lust.
Een groteske vlucht om als toevalstreffer
onzichtbaar het struikgewas te verwerven.
en de Grasmus of het leven een lieve lust.
Een groteske vlucht om als toevalstreffer
onzichtbaar het struikgewas te verwerven.
In het
bedaarde areaal grondvest ik de
geruststellende
gedachte dat alles altijd aan
mijn
zijde is gebleken, leeftijdloos, bar en bloot.
De
lucht trilt ervan. Het weidse stilleven
een mantel, maar in hoeverre werkelijke
liefde? Wie observeert weet van sterven
na dood.
een mantel, maar in hoeverre werkelijke
liefde? Wie observeert weet van sterven
na dood.
De
wolken op naderend onweer, de toekomst
een voortvluchtige finale. De zon ongenaakbaar
de schijn dat alles alsmaar mooier –
een voortvluchtige finale. De zon ongenaakbaar
de schijn dat alles alsmaar mooier –
Elbert Gonggrijp, PWN duinen Bergen aan Zee, zaterdag 11 juni 2016
Schets Elbert Gonggrijp, zaterdag 11 juni 2016, zwarte vulpen
Foto Elbert Gonggrijp, begin mei 2016
No comments:
Post a Comment