LAF
De dag
verdwenen nog voor zij begon – in schaamte de deur
achter zich dicht te slaan, het huis uit te sluipen waar zij nimmer
was binnengegaan – ergens haar wonden te likken, de
achter zich dicht te slaan, het huis uit te sluipen waar zij nimmer
was binnengegaan – ergens haar wonden te likken, de
staart tussen
de benen – laf van licht, besluiteloos tot op het
laatst – mij achterlatend met wrevel, omdat ook ik niets –
laatst – mij achterlatend met wrevel, omdat ook ik niets –
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, zondag 8 januari 2017
Schilderij @ Katherine Boland
2 comments:
ik was je een tijdje kwijt, en vind je bij dit gedicht van heengaan, sterk uitgedrukt - hoop dat het niet waar is
Het is verwarrend als je het een gedicht leest alsof het over een persoon gaat. Het was eigenlijk 1 van een drieluik over een dag die maar niet tot stand wilde komen... Een personificatie dus... De dag droop af met de staart tussen de benen en ik had haar anders gewild...
Post a Comment