LICHTVAL
Daar
waar het mij gebeurt, onder het oog, in mijn hart. Ik
heb de ware toedracht nooit gekend, jij gebeurde mij toen
ik jou realiseerde. Mijn handen schuchter, mijn mond
heb de ware toedracht nooit gekend, jij gebeurde mij toen
ik jou realiseerde. Mijn handen schuchter, mijn mond
verstomd,
maar daar was je plots en zo lag ik geborgen
in je uitnodigende armen. Hoe kil nog de winter, doods de
verlepte bloemen, maar het wil al steeds langer – liefste –
in je uitnodigende armen. Hoe kil nog de winter, doods de
verlepte bloemen, maar het wil al steeds langer – liefste –
No comments:
Post a Comment