WENDE

WENDE

Als de kat nu eens niet het bed besprong. Als jij na thuiskomst
niet meteen in slaap viel. Als het niet de langste nacht. Alles was
gelijk aan daar en hier, alles had van ergens iets gehoord,
een vage glimp van een mogelijke verte. Een beweging,
zwevend tussen licht en schaduw.

Als wij nu eens de kaarsen ontstaken voordat de dood
het kortstondige leven, als wij van het fruit hadden gegeten,
van de wijn hadden gedronken, de wens voor belofte en
nieuw geluk. Als we weer gedichten lazen die
werkelijk om ons gingen.

Maar het was mistig nu. Ergens in dit firmament herhaalt
zich de onveranderlijke tijd. Wij vergeten het raadsel, lezen
wat er niet staat, leggen het uiteindelijk weg. Iemand moet
beseffen waar traditie om draait.

Het is een deur die openslaat als je het begrijpt. Die ene
kat zoekt zomaar ineens je hand, jij draait je nog één keer om
in je slaap. Jij vertedert je vooralsnog. Ziet niemand hoe
mooi geluk kan zijn als je weet van haar verhalen? –  

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 21 december 2017