VOORTVLUCHTIG

Voortvluchtig

Niemand kan verhinderen hoe de laatste leeuweriken,

hoe de gejaagde koperwieken eenmaal op de vlucht
verre oorden verkiezen. Dit is het tijdperk van een
herfst waarin alles anders vergaat – een dag
verzadigd van regen of glashelder.

Onrust daalt neer over bossen en akkers, de mensen
schuilen in hun jassen. Hier ben ik mijzelf en niemand
anders – los van elke stem, maar voortvluchtig van
gedachten, ongebreideld in mijn hang naar elders.
Hoe houd in mijzelf in toom nu de wereld
lijkt te vergaan? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 16 oktober 2019