NIJENBURG

NIJENBURG

Wortelende voeten die de bomen bedoelen krommen
hun schimmenspel tot een nieuwe openbaring. Lentelicht
stipt fijnmazig de iele bladeren aan naar een jeugdiger
personage. Wie er oog voor heeft beleeft wellicht

een ongedwongen entourage waarin vogels hun
broodnodige zang. Het bos ademt ervan, het lover
spreekt er schande van. Het wil ingehouden, het
wil voorzichtig door de tijd,

het wil langzaam uitgedijd – voordat het voorjaar is
verstreken een levensteken dat je telkens wakker schudt.
Dat naar buiten gaan duidelijk naar een idylle verwijst
 – met enige schroom een nieuwe episode –

 

Gedicht Elbert Gonggrijp,
Foto @ Conny Lahnstein
Egmond aan den Hoef,
maandag 20 april 2020