IETS ZEGGEN

 

Iets zeggen

 

 

Niets blijkt eenvoudiger dan wat ik zie en zal begrijpen –
dat het uitzicht verwatert in een dans van voortdurende regen,
dat zich moet blijven herhalen voorbij elk idee – een uitzicht
over een tuin die zich laat lezen als een oud geschrift, zoekt
in schaarse aanwijzingen naar zijn tekens.

Regen regent onafgebroken om een aangenaam verpozen, kent
een onbenoembare reden om een vraag te kunnen zijn – zoveel
welkom om bijna niets. Als het opklaart zal het niet veel anders
zijn – dat de tijd nergens over is gegaan, maar wel stilstond.
Waarom anders geleken nu ik steeds dezelfde ben? –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 29 augustus 2020

ZO MOOI

 

Zo mooi

 

Het heeft gestortregend vannacht en alles wordt weer mild,
krijgt een huid, woont de liefde. Vredig noem je het, vredig
zonder meer. Wat nat werd bestaat een naam, hoeft niet te
worden vergeten. Je kunt erin bewegen als je maar wist
wat je gebeurde.

 

Het was zo buiten de tijd. Dit is de tuin, dit is het gras, dit
is het leven zoals het zich aandient. Het wordt weer stil alsof
alles plots anders is –  zo mooi en aangenaam het
langzaam verpozen –  

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 28 augustus 2020